Nie rozumiem tego świata - przegląd absurdów z mojego podwórka.

   Nie to, że nie mam chęci; chciałabym zrozumieć ten świat i ludzi, naprawdę. Bardzo bym chciała. Ale nie umiem. A że nie lubię sobie wszystkiego w sobie tłumić to poopowiadam wam o pewnych absurdach, o których ostatnio słyszałam.

   Absurd numer I – miałam pisać tutaj o tym, co znajdzie się po numerem II, ale przy pisaniu „narzeczony” przypomniałam sobie, że wiele dziewczyn pisząc w internecie o swoim najwspanialszym używa pierwszej litery jego imienia. I to nawet słodkie czytać, że „mój R. zabrał mnie dzisiaj...”, „razem z A. byliśmy...”. Ale nie rozumiem tych, które mają chłopaka o imieniu Łukasz, jak ja i uparcie piszą „ja i mój Ł.” - wiadomo, że Ł to Łukasz, chyba że rodziców fantazja poniosła i dziecko nazwali Łucjan. Zawsze istnieje jeszcze opcja Łazarza, ale to raczej sporadycznie występujące imię.

   Absurd numer II – ostatnio razem z moim Ł. (!) uparcie uczęszczamy na nauki przedmałżeńskie, gdzie uczymy się jak być w przyszłości małżeństwem idealnym. Nie usłyszeliśmy niestety niczego w rodzaju, że „miesiączka to łzy macicy, która nadal pozostaje pusta”, nie mniej jednak mieliśmy przyjemność wysłuchać wykładu pani z poradni, która opowiadała nam o naturalnych metodach planowania rodziny. Nawet ciekawe to było i pouczające, ale jednej wątek mnie powalił na kolana i to nie w celu rzewnej modlitwy. 

Otóż pani opowiedziała, że mąż jej koleżanki tak jest obeznany w jej cyklu, że już po wyglądzie jej śluzu potrafi orzec, czy ta ma dni płodne czy też nie. Sic! Zaczęłam się zastanawiać kiedy on jej ten śluz ogląda, w trakcie gry wstępnej czy rano przed pracą i ki ciorta nie umiem sobie tego wyobrazić jak on patrzy jej w majtki a następnie głęboko w oczy i mówi: „Kochanie! Dzisiaj masz niepłodne!”.

   Absurd numer III – fenomen „Pięćdziesięciu twarzy Grey'a”. Na ziemskim padole jest mnóstwo książek, lepszych, gorszych, grubszych, chudszych, ale czemu ludzkość obrała sobie właśnie tą książkę za bestseller w ubiegłych dwóch latach? Ani fabuła powalająca nie jest, ani postacie nie mają głębszego charakteru a wszystko sprowadza się do „weź mnie tu mchu na dębie! A ja przegryzę wargę i uwolnię moją wewnętrzną boginię.”

   Absurd numer IV – tematyka nadal ślubna. Należę do jednej z grup na facebooku, która pełna jest przyszłych panien młodych, które pytają o idealny kolor przewodni, wymieniają się pomysłami i chwalą się swoimi sukniami. Czasami jednak zdarzają się wpisy „od serca”, które niekiedy pełne są złych i przykrych doświadczeń. Raz trafiłam na wpis dziewczyny, która pisała, że nie jest pewna czy brać ślub, bo on czasami lubi ją „podszturnąć”, ale zły nie jest „bo dziecka nigdy nie uderzył.”

Matko, córko i prababko! Nie rozumiem jak można dać się lać komukolwiek. Wiem, że takie osoby są niejako uzależnione od osoby bijącej, wiem, że to w pewnym stopniu zaburzenie społeczne. Sama swego czasu znosiłam wiele i nie raz usłyszałam w niemiłej formie, że mam szybkim tempem udać się tam, gdzie słońce zachodzi a słonie pluskają się w wodopoju (ah, jak ja ładnie opisałam słowo „spier*****”), ale przenigdy nie pozwoliłabym na siebie podnieść ręki. Dlatego nie rozumiem tej dziewczyny i nie pojmuję jak ona w ogóle w tej sytuacji może brać ślub pod uwagę...

   Absurd numer V – jakieś guzowate cholerstwo wlazło mi w kolanko, postanowiłam więc udać się z tym do ortopedy. Niestety, żeby się do niego dostać muszę posiadać skierowanie od swojego lekarza pierwszego kontaktu, więc od ubiegłego wtorku codziennie dzwonię do przychodni i próbuję umówić się na wizytę. Jako, że zapisy są od godziny 7, to zapobiegawczo zaczynam dzwonić o 6.55 i tak sobie do 7.30 dzwonie i słyszę ciągłe „piiii, piiii” po czym jakaś miła pani słuchawkę podnosi i momentalnie ją odkłada; ot, żeby telefon przestał dzwonić.

   Ja się pytam – jak mam się zarejestrować?

   Absurd numer VI – praca magisterska, czyli konkurs na to, komu najszybciej puszczą nerwy. Promotorzy to teoretycznie zwykli ludzie. Jednak w praktyce, gdy dostają w swoje ręce całe studenckie życie delikwenta zmieniają się w istoty humorzaste i zmienne bardziej niż pogoda i kobieta razem wzięte. 

Moja znajoma ma takiego promotora, który zażyczył sobie przede wszystkim ankiet; nie ma problemu, zrobiła ankiety. Promotor je przejrzał, pomruczał, pomruczał i stwierdził, że bezsprzecznie muszą być one w formie wywiadu, żeby nie sugerować nikomu odpowiedzi. Biedna dziewczyna zmieniła więc wszystkie pytania, zaniosła ankiety po raz drugi i usłyszała, że „ogólnie to są w porządku, ale w formie wywiadu to być nie może, skąd jej się taki głupi pomysł wziął...” Przerobiła na nowo, zaniosła i zgadnijcie co? - znowu źle! Bo to nie może sugerować odpowiedzi, ale nie może być w formie wywiadu, czyli pytając ile ankietowany ma lat, nie może zostawić miejsca do wpisania tej informacji, ale nie może też podać podziału...

   Absurd numer VII, ostatni – powróćmy do wspomnianego już ślubnego forum; jest to absurd gorący jak bułeczka z piekarni, bo dopiero co trafiłam na ten wpis. Pewna dziewczyna pytała o to, jak rozplanować dobie dania w dniu ślubu, bowiem o 13 ślubuje, na sali będzie około 15 a na do rozdysponowania obiad, tort i trzy dania gorące + oczywiście ciasta, sałatki, przystawki i zakąski, które ciągle są na stole. I wiecie co? Większość odpowiedzi sprowadzała się do stwierdzenia: „mi by było wstyd robić takie ubogie wesele, goście głodni wyjdą. Nie wyobrażam sobie, żebym mogła tak źle potraktować rodzinę swoją i narzeczonego.”

   Ludzie! Ja nie wiem czy te odpowiadające nigdy na weselu nie były, czy jak były to głodowały specjalnie trzy dni przed, żeby potem jeść wszystko jak leci... W domu po obiedzie człowiek przez dwie, trzy godziny nie tyka innego dania, bo po prostu jest najedzony. A one stwierdziły, że jak obiad ma być o 15, to o 17 pierwsze ciepłe danie, o 19 drugie, o 21 tort, o 23 ostatnie gorące i do rana goście głodować będą... Bo one to mają pięć gorących dań oprócz obiadu i wesele zaczyna się o 18, więc goście będą zadowoleni.

   Nie rozumiem, nie ogarniam, nie mam sił ogarniać.

   Tym apetycznym akcentem żegnam was i idę robić pięć gorących dań, żeby rozepchać sobie żołądek a przy okazji napiszę rozdział magisterki. W środę mam spotkanie z promotorem, więc lepiej być przygotowanym na wszystko!