"Carnivia.Herezja" Jonathan Holt

Ile ja się naczekałam na tę książkę... Pierwsza do mnie nie dotarła, zaginęła gdzieś po drodze. Druga wędrowała do mnie przez prawie trzy tygodnie a później pani z poczty przez tydzień odmawiała mi jej wręczenia twierdząc, że to nie jest paczka dla mnie. Ale w końcu! Nareszcie mam ją u siebie.

„Carnivia. Herezja” to druga część kultowej serii Jonathana Holta, której akcja rozgrywa się w Wenecji. Znowu spotykamy Kat Kapo, pierwszą kobietę-kapitana włoskiej policji carabinieri, Holly Boland, analityczkę z amerykańskiego wywiadu, Alda Piolę, pułkownika karabinierów oraz Daniele'a Barbo, genialnego twórcę portalu carnivia.com, który jest wirtualną wersją rzeczywistej Wenecji i miejscem, gdzie ludzie są całkowicie bezpieczni przed identyfikacją.

Podobnie jak w części pierwszej, na początku mamy do czynienia z kilkoma wątkami, które na pierwszy rzut oka w ogóle nie są ze sobą powiązane. Pułkownik Piola zajmuje się śledztwem w sprawie porzuconego na budowie ludzkiego szkieletu pochodzącego z czasów drugiej wojny światowej, Boland i Kapo poszukują porwanej nastolatki, córki amerykańskiego żołnierza, a w Watykanie młody kleryk odkrywa sekret, który nie może przedostać się poza mury watykańskiej biblioteki.

Porywacze stosują na nastoletniej Mii techniki tortur wykorzystywane przez agentów CIA i domagają się wycofania wojsk amerykańskich z terenu Włoch. Holly i Kat zaczynają współpracę z Barbo, walcząc z czasem i nieznanymi sobie przeciwnikami. Twórca carvini.com, który poświęcił portalowi całe życie, poważnie zastanawia się nad jej zamknięciem, bo wie, że to pośrednio przez nią porywacze komunikują światu swoje ohydne zbrodnie.

W książkach Holta najbardziej lubię to, że akcja niezwykle wciąga już od pierwszej strony. Podejrzewam, że gdyby autor pokusiłby się opisać życie seksualne anakondy to lektura i tak byłaby niezwykle ciekawa i wciągająca i z niecierpliwością czekałabym na część drugą („narodziny w rodzinie anakond.”, "sposoby wychowywanie małych anakond w harmonii i miłości"?).

Dużym atutem tej książki są detale, dające nam czas, by odpocząć od akcji. Opisy włoskich kolacji, tradycji, spotykanych tylko w tamtych regionach, uszczknięte chwile codzienności, które pachną włoskim powietrzem nadają lekturze dodatkowej głębi i smaku.

Mnie, z pewnością przez przyszłe (oby!) zboczenie zawodowe, zainteresował następujący fakt, że jeżeli we Włoszech ktoś zostanie porwany, to zapłacenie okupu jest nielegalne i żeby tego uniknąć rząd automatycznie blokuje konta wszystkich bliskich porwanej osoby. Tak samo nas, Polaków, może zadziwiać to, że sex z nauczycielem lub księdzem nie jest karalny, jeżeli dziewczyna lub chłopak mają szesnaście lat. Ale wiadomo było, że Włosi są o wiele bardziej liberalni jeśli chodzi o te sprawy.

„Carnivia” nie tylko zapewni nam miły wieczór, ale i czegoś nas nauczy i będziemy mieli czym zabłysnąć przy niedzielnym obiedzie. 

Mam nadzieję, że historia Kapo i Pioli będzie miała swoją kontynuację i że będę miała możliwość jeszcze raz przenieść się do Wenecji i razem z nimi odkryć kolejną tajemnicę. 

Za możliwość przeczytania dziękuję