"Pamiątka po dobrej matce", czyli jakie rady młodej córce dawała mama w 1819 roku?

   Wszyscy lubią czytać nowości, nie ma się co w tej sprawie oszukiwać. Jednak stare książki, dawno już zapomniane, niosą ze sobą bardzo dużo życiowej prawdy. Na przykład pozycja Klementyny Hoffmanowej z 1819 roku jest istną kopalną wiedzy. Pamiątka po dobrej matce, czyli ostatnie jej rady dla córki to dzieło, które wam dzisiaj zrecenzuję. Bo po świętach zasługujemy na coś lekkiego. Chociaż nie jestem pewna czy te zaserwowane rady są naprawdę takie lekkie…

   Do zupełnego w małżeństwie szczęścia trzeba, aby mąż w wieku i w rozsądku, w naukach i w majątku wyższość miał nad żoną – mój mąż ma nade mną wyższość w wieku i w sumie można powiedzieć, że w rozsądku też, bo ja to jestem w gorącej wodzie kąpana i z rozsądkiem to mi nie po drodze. Więc przynajmniej połowę standardów z XIX wieku spełniamy!

   Miej zupełną ufność w mężu, nigdy nic przed nim nie taj, nie ukrywaj, niech zawsze twoim doradcą będzie – już to widzę, jak zamiast przyjaciółki pytam męża, czy lepsze są tampony z firmy X czy Y… A w przypadku, gdyby zaczął mi mówić o ich zaletach i wadach to poczułabym pewien niepokój, skąd on to wie i gdzie on to wsadza…

   Każde znaczniejsze ubliżenie przyjmij ze słodyczą – kochanie! Jak ja się cieszę, że powiedziałeś, że jestem gorszą wersją Twojej matki, jak to miło, że uważasz mnie za zero, jakże raduje się moje serce, że mogę być traktowana przez Ciebie gorzej niż szmata do podłogi! Ta. Jasne. Już pędzę tak mówić.

   Poznawaj najdrobniejsze gusta jego, dogadzaj mu, okazuj mu tysięczne względy, otaczaj go pieczołowitym staraniem […] skoro będziesz nieustannie zajęta wygodą jego, sprawisz, że mu nigdzie tak dobrze jak przy tobie nie będzie – a później powie Ci, że odchodzi do kochanki, bo ona ma swoje zdanie i nie nadskakuje mu jak królewiczowi i on przy niej może czuć się mężczyzną.

   Nie wymagaj nigdy od męża starań kochanka – czyli można mieć kochanka, żeby on takie starania wykonywał wobec mnie?

   Choć zdrowie twoje nadwyrężone będzie, znoś cierpliwie dolegliwości, nie skarż się, nie narzekaj – Kochanie, weź przestań, ja te gary umyję, przecież rana po amputacji ręki już prawie mi się zagoiła, przecież to tydzień minął!

   A matematyki niech zna tylko tyle, by z prostej nie zboczyła linii – jak mi się to zdanie podoba! Cudowne jest, szczególnie, że ja z matematyką zawsze byłam na bakier i teraz żałuję, że nie trafiłam na niego dziesięć lat temu – miałabym wymówkę, dlaczego nie pojmuję tangensów.

   Niewiasta ulegać umiejąca na zawsze szczęśliwą i kochaną zostanie – i się wydało. Czeka mnie długie, nieszczęśliwe życie, bo ja ulegać to nie potrafię zdecydowanie. Może trzeba mi było wybrać drogę duchowną i wstąpić do zakonu? Chociaż tam też trzeba ulegać i wstawać o 5 rano.

   Każda kobieta powinna znać dobrze rachunki, znać się na kuchni, na wszystkich szczegółach gospodarskich, umieć pokroić, uszyć, zrobić rzecz każdą […] igła pierwsze miejsce mieć powinna przed piórem i pędzlem – na rachunkach się nie znam, ugotować umiem z dziesięć potraw, szyć kompletnie nie potrafię a co do zrobienia rzeczy każdej, to mam wątpliwości czy bym się w tym temacie odnalazła. I niestety pióro u mnie ma miejsce nadrzędne nad igłą. Przekichane.

   Mam nadzieję w łasce i dobroci stwórcy, że znajdziesz małżonka, dla którego posłuszeństwo i uleganie miłym dla ciebie będzie obowiązkiem – mam nadzieję, że w łasce i dobroci stwórcy znajdziemy małżonków, którzy wyśmieją te rady i nie będą ich od nas wymagać.

   Kobieta chcą dopełnić powołania swego, nie powinna zbyt wiele czasu poświęcać księgom, umysł jej słabszy, serce czulsze od męskiego, podatniejszą ją czyni do przyjęcia fałszywych zdań… Powinna więc jedynie czytać takie książki, które by podniosły jej duszę, ukształciły serce… Nie wypada jej także nigdy czytać bardzo wiele. Zbytek w tej mierze jest naganny, obarcza umysł i szkodę zamiast korzyści przynosi – jestem skończona! Moje podatne serce i słaby umysł chłoną wszystko z książek, więc może dlatego jestem taka a nie inna! Swoją drogą, mogę teraz powiedzieć mężowi, że przepraszam bardzo, ale nie wyrwał mi książki z ręki jak czytałam, to niech się nie dziwi, że czasami zachowuje się irracjonalnie.

   Kobiety kochane moje! Widzicie jak macie dobrze, że żyjecie w XXI wieku i możecie poświęcać czas na prowadzenie bloga, rozwijanie swoich pasji a nie tylko szydełkować i cerować skarpety swoich ukochanych i czcigodnych mężczyzn? I dla mężczyzn to lepiej, że mają partnerki równe sobie a nie podległe i nieśmiałe żony, których główną życiową misją jest ugotować bigos, który zasmakuje małżonkowi.

   Rozwijam się z okazji nowego roku - zapraszam na mojego Instagrama, gdzie możecie uszczknąć więcej z mojego prywatnego życia. Czyli po prostu, trochę mnie pośledzić, za moim przyzwoleniem.