List do Mikołaja.

Drogi Święty Mikołaju,

na początku chciałabym wspomnieć, że bardzo Ci współczuję tego wiecznego zimna, jakie panuje w Laponii; wiem, że musisz tam mieszkać, bo renifery są zimnolubne i nie czułyby się komfortowo na Majorce czy w innym miejscu, gdzie da się żyć i funkcjonować, bez potrzeby ubierania kożucha. Nawiązując do tego zimna, to dzięki temu rozumiem Twoją lekką nadwagę – tłuszcz pomaga utrzymać ciepło. Jednak wraz z listem przesyłam Ci płytę z ćwiczeniami Ewy Chodakowskiej, gdybyś chciał zaskoczyć i uszczęśliwić panią Mikołajową.

W tym roku byłam niezwykle wręcz grzeczna i nie słuchaj tych, którzy mówią, że to nieprawda, bo oni robią to specjalnie, żeby mi dokuczyć i żeby budżet z moich prezentów przeszedł na nich . No, może nie do końca byłam taka znowu dobra dla wszystkich, ale co ja poradzę, że geny rodziców tak się u mnie połączyły i wyszło, co wyszło? Trzeba mnie kochać taką jaką jestem. Zresztą słyszałam, że Mikołaj też ostatnio pomstował na Zająca Wielkanocnego, że za bardzo kręci ogonkiem i że podkradł Mikołajowi menagera.

Piszę ten list, żebyś wiedział co mi się marzy na tegoroczne Święta. Przede wszystkim – śnieg. Dużo, dużo białego puchu, takiego bielutkiego, nie ciapy, jak rok temu. Idealnych białych zasp, wielkich płatków lecących z nieba, mrozu, który przyjemnie szczypie w policzki i tego cudownego odgłosu trzeszczącego śniegu pod stopami, kiedy wędruje się na Pasterkę, z winem pod pachą.

Drugi prezent, który mi się skrycie marzy to suseł. Widziałam ostatnio susła w zoologicznym i był tak cudownie paskudny, że aż się w nim zakochałam! Nauczyłabym go siedzieć mi na ramieniu, chodziłabym z nim na spacery, razem robilibyśmy to, co susły lubią najbardziej, czyli jeszcze nie wiem co, bo susła nie mam, ale gdybym miała, to bym wiedziała, obiecuję! Moja Tosia pewnie chciałaby na początku susła zjeść, ale w końcu na pewno by się zaprzyjaźnili i razem by susłowali i tosiowali.

Trochę pieniędzy mógłbyś Mikołaju dorzucić. Nie to, że lubię je wydawać i kupować ciągle nowe rzeczy, oj nie. Nie lubię, ale muszę, żeby podratować polską gospodarkę, która ostatnio podupadła, więc w gruncie rzeczy ten prezent jest nie tyle dla mnie, co dla patriotyzmu. Albo chociaż mógłbyś przesłać mi sześć cyfr, które pomogą mi wygrać w totka – to przecież nic nie kosztuje a na pewno masz odpowiednie znajomości.

Czego jeszcze sobie życzę? Kolęd, wspaniałej atmosfery, jedynego w swoim rodzaju żurku mojej babci, który tylko w Wigilie wychodzi taki dobry. Choinki, która będzie mieniła się tysiącami światełek, prezentów od bliskich zapakowanych tak dokładnie, żeby otwieranie ich zajęło dużo czasu, bo to właśnie ta chwila niewiadomej co jest w środku, jest najpyszniejsza. Spaceru pod padającym śniegiem, rzucania się śnieżkami, mroźnego buziaka i jednej chwili poczucia, że wszystko jest tak, jak być powinno.

Żeby chociaż raz jeszcze przy wigilijnym stole spotkali się wszyscy ci, którzy byli tam jeszcze kilka lat temu a teraz porozjeżdżali się w różne strony i ich miejsca stoją puste i czekają cierpliwie na ich powrót. I żeby nowi ludzie zajmowali nowe miejsca i żeby siedzieli na nich długo, przez wiele śnieżnych, mroźnych Świąt. Chrupkiego opłatka i cichych życzeń składanych drugiej osobie, z nadzieją, że się spełnią. Uśmiechu i śmiechu, głośnego „Bóg się rodzi!” i cichego „Gdy śliczna Panna.” Pierogów z ziemniakami robionymi specjalnie dla mnie, bo nie lubię tych z kapustą; corocznej krzątaniny w kuchni, nowych łusek z karpia w portfelu i ślizgania się w pogoni za kotem, który wybrał wigilijny wieczór na ucieczkę z domu.

Życzę sobie jednego idealnego wieczoru, który doda mi energii na cały kolejny rok. I pomijam swoje życzenie, które miałam zawsze zasiadając do wigilijnego stołu – już nie chcę, żeby coś się zmieniło, żeby się coś wydarzyło. W końcu wszystko jest tak, jak być powinno i osoby są te, które być powinny. Życie mi się poukładało i coś czuję, że trochę w tym Twojej zasługi.

Pozdrowienia dla małżonki i dla reniferów – oprócz płyty podrzucam też specjalną maść na nosy kopytnych, co by im skóra z zimna nie złaziła i talon na tonę siana, z pewnością się przyda. Będę wypatrywać Cię wśród zasp!

Agata.