Żyję! Czyli króciutka relacja z Zakopanego! I "Uwodzicielka"

Widok z naszego okna

Kochani moi, żyję i mam się dobrze. Przeszłam wczoraj 12 kilometrów idąc Doliną Chochołowską w poszukiwaniu owiec i nie zobaczyłam nawet połowy owcy. W schronisku zjadłam pyszną szarlotkę z bitą śmietaną i jagodami i z chęcią zjadłabym ją jeszcze raz, ale pokonywanie 2-godzinnej trasy lekko mnie przeraża.

Wiecie co jest najbardziej dochodowym biznesem? Zakup konia i wozu i wożenie ludzi. Górale za taką przyjemność liczą sobie od 100 do 150 złotych. Żyć nie umierać!

A w górach jeszcze są bałwany!

   Czytając tą książkę miałam wrażenie, jakbym oglądała teatr; autorka tak żywo opisała suknie noszone przez główne bohaterki i starodawne stroje panów, że aż zdziwiłam się widząc, że mam na sobie zwykłe dresy i niczym nie wyróżniającą się bluzkę. Lubie takie historie, które wywołują we mnie poczucie, że cofnęłam się w czasie; które są tak nakreślone, że gubi się w nich poczucie rzeczywistości i które sprawiają, że chce się na chwile przenieść w te dawne czasy, kiedy adoracja kobiet nie sprowadzała się do przepuszczania ich w drzwiach.

   Thomas Carrick uciekł przed ponętną Lucillą Cynster aż do Glasgow, gdzie chciał znaleźć odpowiednią dla siebie żonę i założyć rodzinę, która stanowiłaby wzór angielskich cnót. Jednak los popchnął go na nowo do jego dawnej posiadłości, gdzie musiał spotkać Lucillę, przed którą tak uparcie chował swoje serce. Nie chciał wziąć jej na żonę, bo wiedział, że musiałby wtedy poświęcić swoje życie w mieście, swoją pozycję a to nie do końca mu odpowiadało; cóż mężczyźni nie zawsze gotowi są rzucić wszystko, by być z miłościami swojego życia. Dodatkowo był świadomy faktu, że będąc mężem Lucilly, byłby jednocześnie „drugą osobą” w tym małżeństwie, bowiem

Lucilla jest przeciwieństwem większości bohaterek romansów z XIX wieku – wcale nie jest delikatną, grzeczną trzpiotką, która macha zalotnie rzęsami i uśmiecha się z lekka, zerkając na swojego lubego. To silna, niezależna przewodnicząca rodu, uzdrowicielka i kapłanka, która próbuje uwieść biednego Thomasa, który – jak to mężczyzna – nie może oprzeć się jej zbyt widocznym wdziękom.

W ich związku to ona nosiłaby spodnie a coś takiego byłoby nie do pomyślenia w tamtych czasach.

   Smaczku w tej książce dodaje z pewnością wątek kryminalny, który sprawia, że „Uwodzicielka” nie jest jedynie romansem i spokojnie mogą sięgnąć po nią osoby, które od kobiecych zalotów wolą trzymać się z daleka. Muszę przyznać, że nie potrafiłam odgadnąć kto stoi za tajemniczą śmiercią zielarki i rozwiązanie zagadki może nie wbiło mnie w fotel, ale sprawiło, że podniosłam brwi w grymasie zdziwienia i niedowierzania.

   Książkę polecam przede wszystkim paniom, które lubią przenieść się w dawne czasy i które lubią, gdy to płeć piękna dominuje w związku. Oraz tym, którzy cenią sobie kryminały osadzone w dawnych czasach.