Jak podróżować, czyli mój subiektywny poradnik.

   Myśleliście, że przejadę tyle kilometrów i nie sporządzę wam z tego wyjazdu żadnej dziwnej listy? Oczywiście, że sporządziłam – swój subiektywny poradnik o tym, jak podróżować.

   Najtrudniej jest znaleźć to, czego się chce, więc przed podróżą należy upewnić się gdzie znajduje się najbliższe stado owiec i McDonalds. O ile w poszukiwaniu owiec przeszłam dwie doliny – Chochołowską i Kościeliska, o tyle w poszukiwaniu frytek i fanty przejechałam pół Małopolski i Podkarpacia a i tak zjedliśmy hamburgery dopiero 30 kilometrów od domu. Przynajmniej trasa szybciej mijała, gdy szukaliśmy znaku wskazującego na to, że przybytek niezdrowego smaku znajduje się w obrębie kilku kilometrów.

A co do owiec, to widziałam jedynie pudla, który – jeśli zmrużyło się oczy – mógłby za owcę uchodzić.

   Jeśli tęsknisz za swoim psem, wybieraj trasy gdzie wprowadzanie psowatych jest zabronione. Na Dolinę Chochołowską można wchodzić z różnego rodzaju zwierzętami, jednak wszyscy turyści uparcie szli z yorkami. Tyle Tosiów a żadna moja! Niektóre podróżowały w torebkach, inne gnały przed siebie z prędkością światła a jeszcze kilka z nich dumnie kroczyło przy nodze właściciela. Moja Tosia po 200 metrach zaczęłaby się trząść z nadmiaru obcych ludzi wokoło i musiałabym ją dźwigać – na rękach, bo w torebce nie potrafi jeździć.

   Wybierając się na trasę oznaczoną kolorem czarnym, spodziewaj się czegoś strasznego – nawet jeżeli pierwsze pół kilometra wydaje się być miłe i przyjemne. Idąc nad Smreczyński Staw przez pierwsze dwadzieścia minut wyśmiewałam w duchu, że nazywają to trudną trasą. Dopiero gdy napotkałam oblodzoną, stromą górę kamieni pokornie schyliłam głowę i połknęłam gorzkie łzy rozpaczy. Weszłam, zeszłam, żyję, ale tylko dlatego, że schodząc przykleiłam się do plecaka narzeczonego i wisiałam na nim, póki moje nogi nie dotknęły płaskiego podłoża. 

   Nim przyłożycie kartę do czytnika, aby zapłacić za zakupy, zawsze sprawdźcie czy cena jest adekwatna do tego co kupujecie. My za węgiel, podpałkę, maślankę, trzy lody i sok do piwa prawie zapłaciłyśmy 90 złotych i 51 groszy. Zakupy życia.

Także tegoroczni maturzyści – nie martwcie się, jeśli powinie się wam noga to z chęcią przyjmą was do zakopiańskich sklepów!

   Nie wierz nigdy w prognozę pogody – miał być deszcz, miało być pochmurno i smutno. Tak naprawdę było słonecznie, ładnie, deszcz padał może łącznie z pół godziny, wędrowało się miło i radośnie.

   Wjeżdżając na skocznię upewnij się, że nie masz lęku wysokości. Przez pierwsze dziesięć metrów byłam pewna, że zaraz spadnę w dół i zginę a plamy mojej rozbryzganej krwi będą już na zawsze elementem dekoracyjnym zakopiańskiej skoczni. Kiedy już jako tako przyzwyczaiłam się do tego, że moje nogi dyndają w powietrzu, mój Łukasz postanowił porozglądać się dookoła i wiercił się niesamowicie a przed moimi oczami pojawiła się wizja jak to spadamy razem z dół. Trzymając się oczywiście za ręce, co by było romantycznie. 

   Zjeżdżanie w dół jest przyjemniejsze. Albo po prostu wtedy już się przyzwyczaiłam.

   Będąc w okolicach skoczni koniecznie spróbujcie gofrów z bitą śmietaną, truskawkami i polewą czekoladową. Przy tym niebiańskim smaku nawet szarlotka z Doliny Chochołowskiej się chowa. Pyszne, pyszne, pyszne!

   Jeśli chcesz coś sobie kupić, to to kup. Naprawdę – jeśli jakaś pamiątka urzekła was swoim urokiem, wyglądem bądź zastosowaniem, to lepiej to kupić niż potem siedzieć w domu i żałować, że się tego nie zrobiło. Do teraz żałuję, że przeszłam obojętnie obok pięknej drewnianej tabliczki z napisem: „Dom jest tam gdzie ludzie, choćby pod gołym niebem, są razem.”

   I nie, jak zamówię taką tabliczkę przez internet, to nie będzie już to samo. Przed wybudowaniem domu będę musiała wybrać się raz jeszcze na Krupówki.

   Ogólnie wyjazd oceniam na plus - nie upiłam się, nie narobiłam sobie wstydu, nie złamałam nogi ani ręki a moja ósemka bolała tylko przez jeden dzień. Zaatakowałam ją tabletką i specjalną wcierką na bolące zęby i się uciszyła. 

   Widziałam rude krowy, jednego kota i kilka kur - pod względem zwierzęcym jestem niezaspokojona, chyba w sierpniu będę musiała wybrać się do zoo, żeby nacieszyć się żyrafami i lemurami. Spędziłam miło czas z świetnymi ludźmi i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś razem z moim wrócimy w góry. 

   A i wiecie co? Koleżanka ostatnio (siłą praktycznie, ale jestem jej wdzięczna) wyciągnęła mnie na mierzenie sukni ślubnych. Marzyła mi się pocięta tiulowa w kształcie litery A a okazało się, że to satyna wydobywa cały mój urok. I teraz się zastanawiam jak zmienić swoje podejście do wyobrażeń tego, jak będę wyglądała w dniu ślubu. Na szczęście mam jeszcze czas. 

   Na koniec - obiecuję, że już ostatnie!- moje zdjęcie z wycieczki.