Jak być dobrą żoną - tajemnica (nie) szczęścia małżeńskiego

   Wprawdzie obiecałam wam dzisiaj świąteczny post, ale na cóż wam moje życzenia puchatych królików i żółtych kurczaków? Co da wam wysłuchiwanie moich żalów o tym, jak to co roku ludzie kradli mi coś z koszyczka podczas święcenia? A to kiełbasę a to pięknie wyhaftowaną przez babcię serwetkę?

   Z okazji Świąt mam dla was coś o wiele lepszego. Coś, co odmieni wasze życia, nada sens waszemu jestestwu i naprowadzi was na jedyną właściwą drogę. 

   Całkowitym przypadkiem trafiłam ostatnio na poradnik z 1955 roku, autorstwa pewnej amerykanki, która pisała o tym jak być dobrą żoną. Dobrą, nie idealną, tak więc te zasady wcale nie są czymś niezwykłym i fenomenalnym. 
   Wiele z was jest już po ślubie, ale nie martwcie się - ciągle macie szansę, aby żałować za swoje grzechy i się poprawić. 
   Te, które do ołtarza pójdą w niedługim czasie (Angelika!), będą dzięki mnie świetnie przygotowane do tej nowej życiowej roli. 
   A reszta w mig znajdzie mężów, jeśli zacznie głosić zasady, które zaraz wam przedstawię. 

   Ah, moje komentarze są oczywiście ironiczne - to informacja dla tych, którzy myślą, że ja tak na poważnie. 

- Przygotuj obiad, najlepiej wcześniejszego wieczoru, tak by mieć pewność, że będzie gotowy na czas na powrót męża - po co odpoczywać po całym dniu pracy, no po co? Już nie musisz się krygować i udawać, że masz ochotę na relaks. Nie! Możesz w końcu zrobić to, co chciałaś od zawsze - założyć fartuszek i poszaleć w kuchni, żeby Twój mąż mógł cieszyć się codziennym, ciepłym obiadem. Oczywiście nie może to być coś tak łatwego i trywialnego jak bigos czy rosół; wątróbka z gęsi w sosie szparagowym byłaby niezła. A jak będziesz robiła pierogi, to rób je w wielkich ilościach, żeby mąż mógł podzielić się nimi w pracy z kolegami, którzy nie mają dobrej żony. 

- Przygotuj się na powitanie męża. Odpocznij przez kwadrans, by być odświeżona na jego przyjście. Popraw makijaż, zawiąż wstążkę na włosach i wyglądaj rześko - czyli znajdź taką pracę, by być w domu minimum godzinę przed nim! Nie możesz nie pracować, bo nie możesz stwarzać presji, że jest on jedynym żywicielem rodziny ( w ogóle to jego wypłata powinna być przeznaczana jedynie na jego rozrywki.) 
Zaraz przed powrotem oblubieńca ogól nogi, zrób makijaż, ubierz sexi bieliznę, nastaw mecz w telewizji i przelew zimne piwo do kufla. Tak przygotowana możesz otworzyć drzwi swojego najwspanialszemu, chwilę przed tym nim sięgnie on do klamki. 

-Pamiętaj, że mąż spędził dzień w pracy, przebywając wśród zmęczonych twarzy - musisz być zawsze wypoczęta, promienna i zadowolona! Mimo wszystko, nawet jeśli tego samego dnia zdechł ci chomik, którego miałaś od dzieciństwa (mało prawdopodobne, wiem, ale cały ten poradnik jest absurdalny.)

- Bądź radosna i interesująca - no tak, musisz jeszcze - podczas upiększania się - przeczytać poranną prasę i obejrzeć TVN24, dla zaktualizowania informacji. Nie zaszkodziłoby jeszcze, gdybyś przed snem przeczytała biografię piłkarza czy perkusisty z jego ulubionego zespołu, żeby móc zabawiać go ciekawostkami. 

- W chłodniejsze miesiące rozpal ogień w kominku - taa, i pamiętaj, żeby się przy tym nie ubrudzić. Oh, oczywiście później musisz pamiętać o zgaszeniu ognia i wymieceniu sadzy. Nie, nie możecie mieć elektrycznego kominka, bo to nie ten nastrój. Poza tym on jest drogi a mąż nie może czuć presji, że musi na coś zarabiać pieniądze. Pamiętaj, że jego wypłata powinna przeznacza być na jego przyjemności. 

- Ogranicz hałas. Wyłącz pralkę, suszarkę, odkurzacz. Poproś dzieci, by zachowywały się ciszej - a, to ja jeszcze prać muszę w międzyczasie malowania się i czytania prasy? Matko, my kobiety to jednak wiele potrafimy. Co do uciszenia dzieci, to jedynym rozwiązaniem wydaje mi się podanie im jakiś leków nasennych, żeby same z siebie zechciały siedzieć cicho, bo tata wrócił do domu. 

- Powitaj męża ze szczerym uśmiechem, by widział jaka jesteś szczęśliwa na jego widok - a nie łatwiej byłoby kupić mu psa? Pies zawsze się cieszy i jeszcze ogonem pomerda a żona ręką co najwyżej. Chociaż psa trzeba wyprowadzać na spacer a żonę niekoniecznie... Nasuwa mi się tutaj wredne pytanie - czy mąż też musi pokazywać, że cieszy się na nasz widok? Bo coś mi się zdaje, że on może - według autorki poradnika - patrzeć na nas z nienawiścią a my mamy to przyjąć z miłością i uwielbianiem (że w ogóle patrzy.)

- Słuchaj go. Nawet jeśli masz mnóstwo spraw do przekazania, to nie jest dobry moment na dzielenie się swoimi problemami - rozbiłaś mu samochód? Sprzedałaś na allegro jego sprzęt wędkarski? Twoja mamusia przyjeżdża do was na cały miesiąc? Spokojnie, nie musisz go o tym informować, poradnik ci na to pozwala. To jedyny sensowy podpunkt. 

A teraz czas na prawdziwą bombę!

- Nigdy nie narzekaj, gdy mąż wraca z pracy. Także nie krytykuj, kiedy spóźni się na obiad lub całą noc spędzi poza domem - dobra żono, zrozum, że twój najwspanialszy musi czasami po prostu wyjść z domu i do niego nie wrócić. To zapewne twoja wina, więc nie wiń nikogo poza samą sobą. Ewentualnie możesz podzielić się winą z dziećmi, które hałasowały kiedy tata był w domu i z pralką, która uparcie nie chciała się wyłączyć.
Tak, tak, mężczyzna ma swoje sprawy i chodzi swoimi drogami a my musimy to akceptować.

- Nie podważaj opinii męża. Nie dopytuj się też o motywy jego postępowania - jak cię zdradzi to zdradzi, po co drążyć temat? Jak przyniesie do domu noworodka i powie, że to jego to przytul je do piersi i wychowaj jak swoje. A jego kochankę ugość przy stole, w końcu kobieta musi być wartościowa, skoro twój mąż zdecydował się z nią sypiać. I doceń, że od ciebie nie odszedł, przecież mógł.

- Dobra żona zna swoje miejsce - pozwolicie, że już nie skomentuję? Bo siły mnie opuściły i boję się, że jak jeszcze trochę mi opadną i ręce i piersi to będę mogła zakryć nimi pępek (piersiami, nie rękami.)

   Kochane! Teraz wiecie, że prawdopodobnie nie jesteście i nie będziecie dobrymi żonami. Macie w związku z tym dwa wyjścia - albo się zmienicie albo po prostu pogodzicie się z tą smutną prawdą i popatrzycie ze współczuciem na waszych wybranków, że nie przyszło im żyć w Ameryce pół wieku temu. Wtedy mieliby życie jak w bajce.

   Mimo wszystko - nie dobre żony i biedni mężowie! - Wesołych i pogodnych Świąt!