Wesołych Świąt!

   Dla większości ludzi czasem podsumowania całego roku jest zwykle sylwester (a w Nowym Roku ludzie solennie obiecują sobie, że nigdy więcej nie wypiją litra szampana i nie pomieszają go z wódką.) Dla mnie czasem takich podsumowań jest zawsze chwila przed Wigilią; te kilka minut, kiedy jeszcze wszyscy dookoła się krzątają, znoszą jedzenie, poprawiają nierówno ułożone sztućce. Zawsze wtedy myślę sobie co zmieniło się w danym roku – i niestety przez ostatnie lata ze smutkiem notowałam, że nie zmieniło się nic. A jak wypadnie ten rok?

   To moje ostatnie święta jako studentki – w czerwcu będę już magistrem prawa, o ile wreszcie przysiądę i wezmę się za pisanie mojej pracy o dzieciobójstwie. Promotor zażartował kiedyś, że ankiet przeprowadzać nie muszę przy moim temacie, bo to może zostać źle odebrane jak zacznę pytań ludzi o ich stosunek do tego zjawiska.

Czy będzie mi tęskno za studenckim życiem? Cóż, imprezowiczką nigdy nie byłam, więc za tym tęsknić nie będę. Raczej za całą tą wolnością i beztroską jakie daje studiowanie.

    Zaczęłam zarabiać; konia z karocą za to nie kupię, ale mam swoje pieniądze i jestem chociaż trochę niezależna a to świetne uczucie. Mogę kupić sobie co chcę, bez żalu, że wydaję nie swoje pieniądze. Piszę teksty na zlecenie, opisy produktów, artykuły... Czyli robię to, co lubię, najprościej ujmując. A czy może być coś lepszego niż zarabianie na swoim hobby?

   Najwięcej jednak zmian zdarzyło mi się w życiu prywatnym. W tym roku czytałam książkę, w której było zdanie świetnie opisujące to, co zaszło u mnie w tym roku - „Gdy zdecyduję się na skok, ziemia uniesie się, by mnie podtrzymać.” Trudno mi było skoczyć, cholernie trudno, ale jednak się zdecydowałam i nie żałowałam ani przez sekundę. Dzięki temu mam teraz coś lepszego, coś bardziej stałego, coś prawdziwszego. Dlatego z uporem maniaka będę namawiać wszystkich tych, którzy czują, że osoba u ich boku nie jest tą, która ich uszczęśliwi, żeby odpuścili. Jeśli więcej jest kłótni niż miłych dni, jeśli trzeba uważać na każde słowo, żeby nie zostać zmieszanym z błotem, jeśli wasze marzenia są ciągle deptane – odpuśćcie. To co dobre znajdzie was samo, trzeba tylko skoczyć. I nic więcej.

   Czego życzę sobie w te święta? Magii i wiary, że w 2016 roku czekają na mnie same wspaniałości; że nawet jak będę musiała iść pod górkę to będę miała towarzyszy, którzy będą wędrować razem ze mną i pomogą mi się wspiąć, jeśli będzie bardzo stromo. Zdrowia i motywacji, żeby przejść się w końcu po wszystkich lekarzach i zadbać o to, co szwankuje. Przyjaciół, by nadal trwali i wysyłali mi o drugiej w nocy dziwne i niepokojące zdjęcia. Przychylności losu, żebyśmy wszyscy za rok spotkali się znowu przy wigilijnym stole, żeby nikogo nie zabrakło.

   A czego życzę wam? Tym, które w tym roku wychodzą za mąż (a kilka was jest!) pięknego ślubu, wspaniałego wesela i szczęśliwego małżeństwa; tym, które są w związkach - cudownych chwil; tym, które szukają – księcia bez konia, bo koń żre dużo i spać z nim w łóżku nie można. To już lepiej księcia z żółwiem bądź susłem. Mężatkom – żeby mąż sam z siebie okna umył i zrobił śniadanie do łóżka. Żebyście wszyscy byli szczęśliwi i żebyście przynajmniej przy wigilijnym stole poczuli tą chwilę krystalicznego uczucia wdzięczności wobec losu. Że mamy tak wiele, że tak wiele możemy ciągle zrobić. Życzę wam cudownych prezentów pod kującym drzewkiem i radości w oczach obdarowanych przez nas osób.

    Porządki zrobione, placki gotowe, zakupy sporządzone – jeszcze tylko ostatnie przygotowania, dekoracje, ostatnie chwile wyczekiwania i w końcu będą – Święta. Spędźcie je rodzinnie, spotkajcie się z dawno niewidzianymi przyjaciółmi, zwolnijcie na chwilę w codziennej gonitwie. Dajcie sobie czas zrozumieć i pojąć jak wiele dostaliście od życia. I nie bójcie się wysłać w przestrzeń tego jednego słowa: dziękuję.