Wywewnętrzniam się i podaję wyniki konkursu

    Z góry uprzedzam, że post pisałam w środku nocy i w sumie nie wiem co mną kierowało. Mam pewne wątpliwości, czy chcę się aż tak odsłonić, ale w sumie raz się żyje (potem tylko straszy.) Niech to będzie preambuła wstęp do wyników konkursów (oczywiście jestem świadoma, że znajdą się tacy, którzy zerkną tylko na wyniki. Uroki blogosfery.)

   Cofnijmy się dziesięć lat wstecz – miałam całe 13 lat i oczywiście każdy mój problem był nierozwiązywalny. Prowadziłam bloga, miałam trzy najlepsze przyjaciółki na świecie, królika, kanarka i słuchałam piosenek Farby. Ubierałam się tak, że dzisiaj aż wstyd mi wspominać i kazałam przyrzec przyjaciółce, że walnie mnie w tyłek jeśli kiedykolwiek ubiorę rurki. Nienawidziłam wszelakich sałatek i warzyw; w sumie to nie wiem czym ja wtedy się odżywiałam. A, wiem- do gimnazjum zawsze nosiłam batonika Mars i jadłam go zawsze na trzeciej przerwie. Chyba tak przez dwa lata dzień w dzień go jadłam.

Killerplize - mi się podobał ten najniższy. Wstyd.

   Byłam zafascynowana Harrym Potterem, nawet pisałam opowiadania i byłam nimi zachwycona, że takie one dojrzałe i w ogóle. Wiersze pisałam i nawet wygrałam kilka konkursów na 'młodego poetę' czy coś w tym guście. I chyba w tamtym okresie założyłyśmy z przyjaciółkami bloga, w którym wcielałyśmy się w członków zespołu Killerplize i opisywałyśmy nasze wydumane życie. 

   Byłam zakochana a obiekt westchnień oczywiście nawet o tym nie wiedział, a ja, jak rasowa początkująca nastolatka nie pisnęłam ani słowem. Zamiast tego umówiłam go z moją koleżanką (od zawsze miałam złote serce.) Marzyło mi się, że będę wielką pisarką, weterynarzem a co najważniejsze, marzyło mi się, że zawsze będę miała przy sobie swoje dziewczyny.

  Teraz jest ze mnie stara dupa. Mam 23 lata, nie jestem ani wielką pisarką, ani weterynarzem, kilka lat temu pochowałam królika i kanarka (który przeżył godne 16 lat), nie słucham już Farby i nie pisuje opowiadań. Uwielbiam rurki (a koleżanka nie wypełniła obietnicy, że mnie w zad walnie.)

    Stałam się pyskata. Poznałam wielu nowych ludzi, popełniłam kilka błędów, kilka grzeszków, zrobiłam kilka dobrych rzeczy. Przejmuję się opinią innych (chociaż to ukrywam), lubię chodzić na obcasach (chociaż stopy bolą), lubię się podobać (komplementy kolekcjonuję tak jak inni listy od ukochanego) a szczęście ma dla mnie zapach wiosny. Nadal jestem panną i nadal jestem zafascynowana Harrym Potterem. Prawdopodobnie zostanę prawnikiem a przynajmniej jestem na dobrej drodze, żeby nim zostać. Robię prawo jazdy, żeby być niezależną. Jestem zbyt miła i nie potrafię odmawiać – jeśli mnie o coś poprosisz, prawdopodobnie zgodzę się tylko dlatego, żeby nie robić Ci przykrości (i proszę, nie proście mnie teraz, żebym Wam wysyłała pieniądze, bo pewnie to zrobię.)

   Z wielkiej przyjaźni utkanej mocną nicią zostały tylko nici. Z czwórki zostałyśmy dwie i chyba dobrze nam w tej komitywie, chociaż nikt by się nie spodziewał, że właśnie nasza dwójka wytrwa. Mam mniej kompleksów niż za młodu. Z blondynki stałam się brunetką i to zdecydowanie mój kolor. Okulary porzuciłam na rzecz soczewek, chociaż oczy się zaczynają mi buntować. Recenzuje te książki, ale mam coraz częściej potrzebę napisać coś od siebie. Chyba na tyle Was polubiłam, że chcę dać się poznać. Nadal nie odnalazłam swojego miejsca na ziemi, ale jestem szczęśliwa.

   A co za dziesięć lat? Pewnie nadal będę nosiła szpilki, czytała książki, będę miała zwierzaka, szczęście nadal będzie dla mnie miało zapach wiosny. Może w końcu przejdzie mi niechęć do Marsów a w modzie znowu będą dzwony i będę patrzyć ze wstrętem na rurki. 

    Teraz proszę o zamknięcie oczu, bo pokażę Wam moje zdjęcie! A nawet dwa:

Tak było w 2011/ Tak jest obecnie

   Na obu zdjęciach obcięty ten sam kawaler, który nawet facebooka nie ma, bo nie chce się publikować. Kto wie, może za dziesięć lat też będę miała z nim zdjęcia?

   A teraz to, na co czekacie - wyniki. Po długim i dogłębnym tentegowaniu w głowie ogłaszam wszem i wobec, że zwyciężył ten cytat: 

"Słowa przecież rosną dopiero w człowieku razem z nim. Wytapiają się jak z rudy z jego trosk, udręk, łez. Nikt nie otrzymuje ich w darze tylko dlatego, że się urodził, gdzie, kiedy. Ceną słów jest nasz los."

    Kathy Leoniu (to się odmienia?) gratuluję! Zestaw nr I powędruje do Ciebie.

   Co się tyczy losowania, to, jako, że zepsuł mi się aparat, musicie uwierzyć na słowo, że maszynka losująca (pamiętacie ją z poprzedniego konkursu?) wylosowała tym razem Mirabelkę! (wprawdzie marzył Ci się zestaw nr I, ale mam nadzieję, że będziesz jednak zadowolona.)

Gratuluję dziewczynom (swoje dane prześlijcie na adres tosia.antonina@o2.pl) a pozostałym uczestnikom obiecuję, że niedługo pojawi się nowy konkurs i jeszcze lepsze nagrody! 

I dziękuję, jeśli przetrwaliście to moje gadanie o niczym w sumie. Wiem, że dzisiaj jest chaotycznie i wszystko na kupie, ale chyba tego potrzebowałam. Następnym razem pojawi się już recenzja, więc bądźcie spokojni!