"Patrol zmroku" - niebo nie jest dla Innych.

Mało kto wierzy w prawdomówność legend. W świecie Innych także funkcjonują legendy przykryte warstwą kurzu i niedowierzania. Istnieje historia o księdze Fuaran, napisana krwią wiedźmy o tym samym imieniu, która posiadała wiedzę o tym jak zmienić człowieka w Innego. Została pokonana przez największych magów świata, lecz księga gdzieś przepadła z tysiąclecia na tysiąclecie tracąc miejsce w pamięci Innych.

"Każde dziecko pragnie zostać olbrzymem, dopóki nie zacznie się zastanawiać, po co mu to"

Dzienny i Nocny Patrol zawsze stali po przeciwnych stronach barykady, pilnując nawzajem samych siebie, aby zachować równowagę między dobrem a złem. Pewien niepozorny skrawek papieru sprawił, że te dwie frakcje zmuszone są współpracować ze sobą, aby chronić tajemnice swojego istnienia. Jako trzeci przymusowy sojusznik pojawia się Inkwizycja, która, jak się okazuje, stoi ponad wszystkim.

Główną postacią jest dobrze nam znany w poprzednich części Anton Gorodecki, mag z Nocnego Patrolu, mąż Swietłany i ojciec dwuletniej Nadii. Zostaje oddelegowany przez swojego szefa, by odnaleźć osobę, która wysłała do siedzib obu patroli i Inkwizycji liścik mówiący, że ktoś wyjawił człowiekowi jak zamieniać ludzi w Innych.

Innych, czyli magów, wampirów, wilkołaków i tym podobne drobne ustrojstwo niższego rzędu. Gra toczy się o wysoką stawkę, bo gdyby można było werbować zwykłych ludzi, siły obu Patroli byłyby niepohamowane i zburzyłyby pokój między nimi.

Anton znowu trzyma w swoich dłoniach losy całego świata i musi podjąć decyzje, które uratują lub zgładzą ludzkość. 

  "Inteligentny człowiek, będąc w obcym mieszkaniu, powinien najpierw obejrzeć książki, a potem dopiero resztę"

Z książki na książkę autor jest coraz lepszy; dwie pierwsze części dotyczyły stricto walki dobra ze złem, tutaj mamy do czynienia z walką o ludzkie dusze, która to walka pokazuje, że we wspólnym interesie można walczyć u boku największego wroga. Podczas wykonywania tej misji Anton uczy się, że nie każdy Ciemny Inny musi być od razu zwyrodniałym i brutalnym złym a może się zdarzyć, że znajdują się tacy delikwenci po stronie Jasnych Innych.

Łukjanienko nie boi się odbierać swoim czytelnikom ich ulubionych bohaterów i w tej części mamy z czymś takim do czynienia. Końcówka „Patrolu zmroku” sprawiła, że w oczach zakręciły mi się niechciane łzy. Nie lubię żegnać się z moimi papierowymi przyjaciółmi. 

Jak co książkę z tej serii zachwyciły mnie cytaty, upchnięte mimochodem wśród miliona innych słów, które są tak prawdziwe i piękne, że nie mogę o nich nie wspomnieć. Są i te nostalgiczne ("Jesteś nie tam i nie tutaj. Jesteś podróżnikiem.") i ironiczne ("Krawiec mruczał niezadowolony, że szycie bez drugiej przymiarki to jak ślub z powodu ciąży.") Jeśli nie lubicie fantastyki, bądź rosyjskich książek to warto sięgnąć po Patrole dla tych właśnie cytatów. 

Polecam.

"Niebo nie jest dla nas.
Nie potrafimy latać.
Jedyne, co możemy zrobić, to postarać się nie spaść."