Walentynkowy hejt.

   Święto zakochanych, dzień, w których chabaź liczy się trzy razy bardziej niż w zwykłym dniu a gołe aniołki nie kojarzą się z religią, ale raczej z serduszkami i puchatymi chmurkami. Żeby była jasność – walentynek nienawidzę równie bardzo jak Pięćdziesięciu Twarzy Grey’a. Fakt, że od trzech lat łączy się to święto z nowymi odsłonami tego filmu, uznaję za łaskę dla mnie, bo cierpię tylko jeden tydzień w roku a nie przez dwa.

   Swoją drogą widziałam zwiastun tego podniosłego dzieła… nigdy jeszcze grzywka nie wkurzała mnie tak bardzo, jak u całej tej Anastasii. Jednak z przykrością stwierdzam, że w zwiastunie ani razu nie przegryzała ołówka – czyżby dorosła?

   Z okazji tego wiekopomnego wydarzenia jakim są walentynki, chciałabym Wam powiedzieć jak zdobyć szczęście w miłości. Wiadomo, że stare sposoby są najlepsze, to przecież dlatego ciągle sięgamy po stare przepisy i uparcie smarujemy pryszcze naparem z przepiśnika prababci, bo kiedyś to przecież działało. Dzisiaj przekażę wam porady miłosne na podstawie książki z 1903 roku autorstwa M.A. Zawadzkiego. Poradnik skierowany był bardziej w stronę mężczyzn, bo to przecież oni wtedy wiedli prym w społeczeństwie, ale może niektóre rady pozwolą nam ich lepiej zrozumieć. Bo odnoszę wrażenie, że spora część płci „brzydszej” nadal z nich korzysta. Tradycyjnie przymrużcie oczy. Gotowi?

   Mężczyzna w stosunku do kobiety nie powinien nigdy zapominać o swojej przewadze umysłowej i fizycznej – pierwsze randki są najważniejsze, wiadomo. Dobry, mądry mężczyzna powinien pamiętać o tym, żeby jego partnerka czuła się głupsza i słabsza. Granice należy stawiać już od początku.

   Człowiek pojmujący życie i jego obowiązki poważnie nie powinien nigdy lokować uczuć swoich u kobiet, których (…) zawód nie daje rękojmi, że będą dobremi żonami i matkami – nie wiem, jak rozumiano to na początku XX wieku, ale obecnie za dobre matki uchodziłyby chyba tylko przedszkolanki. Nawet pielęgniarki by się nie nadawały, bo one niekiedy pracują na nocnych dyżurach a kto to widział zostawiać mężczyznę z dzieckiem na całą noc bez należytej służby?

  Otóż od kobiety, względem której żywimy poważne, stałe zamiary, powinniśmy przede wszystkim żądać bezwzględnie czystej przeszłości – jeżeli macie na sumieniu jakiś mandat za niewłaściwe parkowanie to niestety, ale do końca życia pozostaniecie starymi pannami. Co wam poradzę, nie trzeba było siadać za kółko. 

   Niech twoja żona czyta – lecz niech sama, broń Boże, nie pisze! Niech lubi i zna się na muzyce i teatrze – lecz poza amatorskiem domowem graniem na fortepianie niech nie marzy o laurach wirtuozerstwa – czyli niech będzie mądra i zdolna, ale niech nie pokazuje tego przed światem, bo Ty, mężczyzno, mógłbyś wyjść na mniej uzdolnionego i męskiego!

   Należy z całym taktem i delikatnością właściwą dobrze wychowanemu człowiekowi wyciągnąć od jej znajomych wszystko co tylko się ta. A więc przede wszystkim co do jej stosunków rodzinnych i majątkowych – kto to widział pytać o te sprawy samą zainteresowaną? A gdzież tam, należy najpierw z nią poprzebywać, a później zrobić rundkę wśród krewnych i znajomych, żeby dowiedzieć się, czy poziom majątkowy jest odpowiedni, czy zawód wykonuje taki, jaki wykonywać może jako przyszła żona i matka a dopiero później należy podjąć decyzję co do przyszłości znajomości.

   Wstępując ze sprawunkami do sklepów, może [kawaler] rachunki chwilowo za nią regulować. Za powrotem do domu powinna jednak panna natychmiast wyłożone przez narzeczonego pieniądze mu zwrócić, ten zaś powinien bez żadnych zastrzeżeń i wstawań zwrot przyjąć – i to pewnie dlatego istnieją singielki – bo oczekują, że facet ma gest i na pierwszej randce za nie zapłaci. A potem dziwią się, że on po trzech dniach nie dzwoni! Może on na przelew od was czeka, bo w końcu hamburger i frytki w McDonaldzie to jednak jest te 10 złotych, a pieniądze na drzewach nie rosną.

   Zerwanie zdaniem naszem najlepiej listownie przeprowadzić. Unika się przez to przykrych wyrzutów, przykrzejszych jeszcze wyjaśnień, a nierzadko scen – ha a my się burzymy, jak facet z nami zrywa przez sms-a. Wiadomo, że to z troski, bo taka wiadomość dojdzie szybciej niż list, więc możemy od razu się pogodzić ze smutną prawdą a nie żyć w nierealnym poczuciu, że może on ogląda od nowa cały serial „Gry o tron” i dlatego nie ma dla nas czasu.

   Zerwanie ostatecznie zwalnia zupełnie z obowiązku kłaniania się na ulicy, ukłon nawet w tym przypadku byłby wyrazem drwin czy lekceważenia – na każdy sposób niewłaściwym i obrażającymi – a ja myślałam, że mój były to gbur i dlatego ani mnie, ani moich koleżanek ani mamy na mieście nie poznaje! A tu się okazało, że on jest świadomy, że kłanianie się jest czymś niewłaściwym i odrażającym a ja żyłam w niewiedzy. Ale teraz już wiem.

   Mam nadzieję, że dzięki temu będzie łatwiej wam znaleźć tą idealną drugą połówkę. W końcu trzeba komuś oddać część pieniędzy na walentynkową kolację, prawda?