Podsumowanie lipca

   Chyba nikogo, kto już chwilę czyta mojego bloga, nie zdziwi informacja, że tegoroczny lipiec był najbardziej udanym miesiącem w moim życiu. A powodów ku temu było aż sześć.

Wzięłam ślub!

   Ten punkt ciężko będzie przebić, coś mi się zdaje. Równy miesiąc temu mniej więcej o tej porze siedziałam w kościele i czekałam na moment, aż stanę się żoną. Cudowny rok przygotowań w końcu dobiegł końca i mogłam się po prostu cieszyć chwilą; i uwierzcie mi, wtedy nie myśli się o tym, czy coś wyszło, czy ktoś coś obgaduje, jak inni są ubrani – jesteście tylko wy. Kobiety przed ślubem, powiadam wam - przede wszystkim - nie przejmujcie się tak bardzo szczegółami! Sama przeżywałam winietki, dekoracje, ozdoby, oprawę w kościele i mówię wam, że nie warto. Na sporo spraw w dniu ślubu nie ma się wpływu i szkoda nerwów. U nas od rana padało, ksiądz odprawił nam całą mszę w 30 minut, bo spieszył się na kolejny ślub, w czasie modlitwy pomylił moje imię, dekoratorka okropnie spisała się w kościele a na sali trzeba było czekać 40 minut na obiad, bo przez krótką mszę za szybko przyjechaliśmy. A, i co często jest tematem dyskusji - dwie koleżanki miały ubrane białe sukienki, ale to zarejestrowałam dopiero po oczepinach, jak same zapytały, czy mi to nie przeszkadza. Uwierzcie, panny młodej nie da się przyćmić!

   Zdjęć z tego dnia jeszcze nie mam, ale żeby zaspokoić waszą ciekawość, bo co i rusz piszecie mi na maila, żebym w końcu coś wam pokazała, zamieszczam swoje zdjęcie z przymiarki. Bez fryzury i makijażu, w za dużej sukni. I jak widzicie, postawiłam na prostotę. 

Byłam w podróży poślubnej!

   Pierwszy raz spędziliśmy ze sobą tyle czasu! Przegadaliśmy kilka wieczorów i ciągle było nam mało. Wspinaliśmy się po górach, szukaliśmy owiec, żebym mogła zrobić sobie z nimi zdjęcie, stołowaliśmy się w restauracjach, próbowaliśmy nowych smaków. Zdecydowanie powinniśmy co rok urządzać sobie takie wakacje.

Miałam czas na czytanie!

   W końcu! Większa ilość wolnego czasu sprawiła, że mogłam poczytać. Nadgoniłam powieści Mroza, Gerritschen, wróciłam też do starszych książek autorstwa Musierowicz. Nawet przeczytałam trzy nowości, co w moim przypadku jest sukcesem, bo czasu ostatnio miałam jak na lekarstwo! Mam nadzieję, że ta tendencja wzrostowa pozostanie bez zmian!

Wróciłam do systematycznego blogowania

   Możecie sobie tylko wyobrazić, jak brakowało mi kontaktu z wami; w czerwcu byłam tutaj bardzo rzadko i ciążyło mi to na sercu, ale niestety nie dałam rady rozszerzyć doby. W sumie może i ta przerwa dobrze mi zrobiła, bo naładowałam baterie i teraz mam pomysły na nowe wpisy.

Wzięłam udział w sesji zdjęciowej!

   Co prawda była to ślubna sesja plenerowa, ale „sesja zdjęciowa” brzmi tak… dumnie, prawda? Wczoraj, pomimo upału i braku sił wszelakich wsiedliśmy w samochód i ruszyliśmy podbijać świat. Powiem wam, że myślałam, że będę się stresowała, bo nigdy nie lubiłam, jak ktoś robił mi zdjęcia, ale dzięki profesjonalizmowi fotografa i szwagrowi, który świetnie rozładowywał atmosferę, uśmiech nie schodził nam z twarzy. Kilka zdjęć podejrzałam i są prześwietne! Teraz tylko czekam na efekt końcowy, którym będę mogła się wam pochwalić.

Jestem żoną

   

   I z całą pewnością stwierdzam, że to najfajniejszy stan! Mieszkaliśmy już razem przed ślubem, ale teraz jest tak... lepiej, stabilniej, intensywniej. Cudownie i ciężko jest opisać dlaczego, co w naszych relacjach nie zmieniło się tak wiele. Ot, magia małżeństwa.

   A na koniec zdjęcie w zdjęciu, czyli mój mąż, który robi mi zdjęcie, kiedy ja robię mu zdjęcie. 

Brodaty przystojniacha mój!