Pejcz w dłoń! Czyli oto nadszedł ten dzień! Recenzuję film „Pięćdziesiąt twarzy Grey’a”

   Wczorajszego wieczora dowiedziałam się, że pojawił się już zwiastun drugiej części „kultowego, wspaniałego i cudownego” filmu pod tytułem „Pięćdziesiąt twarzy Grey’a.” Aga, dzięki za uświadomienie!

   Cóż, dla mnie czytanie tej książki było niczym spacer po rozżarzonych węglach, dlatego też początkowo odpuściłam sobie oglądanie ekranizacji. Jednak wiecie – kobieta przed okresem jest nieobliczana i masochistyczna. Dlatego też połowę nocy spędziłam przy nadrabianiu pierwszej części tego kinowego dzieła. I jestem zbyt miła i pobłażliwa dla was, bo nie będę wam opisywała całego filmu – poza tym i tak każdy wie o co w tym wszystkim mniej więcej chodzi, i tylko w pary punktach zrecenzuje wam, co sądzę o tym filmie. Będzie konkretnie. I będzie was boleć jak diabli.

PO PIERWSZE – DIALOGI

   Siódma minuta filmu i już złapałam się za głowę. Anastasia, przeprowadzając wywiad z Grey’em zapytała go, czy „wykarmianie Południowej Afryki to jest właśnie to, co on lubi?” Hm, brawo dla scenarzystów, którzy chcieli być niesztampowi/zabawni, ale to pytanie jest tak głupie, że nawet nie potrafiłabym na nie odpowiedzieć, gdyby ktoś mnie zapytał o coś podobnego.

   Czy tylko ja mam wrażenie, że ich dialogi nie mają zbytniego sensu? Niby rozmawiają ze sobą, ale każde mówi o kompletnie czymś innym i niby w przekazie to ma być GŁĘBOKIE i ważne a w rezultacie sprawia, że ten film to taka maślana sieczka.

   Ale dzięki tym dialogom dowiedziałam się, że jak ktoś studiuje literaturę angielską to musi być romantyczką. Więc, kochane – jeśli nie lubicie angielskich książek a uważacie się za romantyczkę, to wcale nią nie jesteście. Ana nie może się mylić!

PO DRUGIE – JEST I WARGA

   Pomijam już fakt, że aktorka grająca główną bohaterkę ciągle przegryza wargę, która przez to robi się napuchnięta i wcale nie seksowna ale poza tym umalowana jest jak dziesięciolatka, która dorwała się do różu swojej matki. Ja rozumiem, że ona miała być dziewczęco i dziewiczo piękna i niewinna, ale ludzie! Umalujcie ją porządnie!

   Poza tym, scenarzyści pokusili się na to, aby dodać postaci Any coś do siebie i dlatego kilka razy włożyli jej w usta ołówek, który lekko ssała i mamlała a Grey mało nie wyskoczył ze spodni, gdy widział te iście pornograficzne sceny. Tak sobie myślę... gdyby Grey by postacią realną i znalazł się na jakimś wykładzie na studiach to chyba rozsadziłoby mu spodnie, bo większość studentek z nudów przegryza sobie ołówek. 

PO TRZECIE - …TO W KOŃCU O CO CHODZI?!

   Kwestia kolejna. A raczej scena. Idą do pokoju zabaw, żeby uprawiać ze sobą niegrzeczny, niezobowiązujący sex, bez żadnych miłości, związków i tym podobnych i dlatego też reżyser pokazał nam piękną, niezrozumiałą totalnie scenę, podczas której zmierzają w stronę tych drzwi trzymając się za rączkę. No way, ludzie, jeśli niezobowiązujący sex i niegrzeczne zabawy, to nie trzymanie się za rączkę, które mi osobiście zawsze kojarzyło się z sympatią i uczuciem.

PO CZWARTE – DLACZEGO?!

   Nie wiem, po co stworzono tą książkę. Nie wiem, po co stworzono ten film. Tu nie ma sensu, tu nie ma emocji, tu nie ma niczego. Główni bohaterowie nawet wyglądają tak, jakby grali z przymusu, niczym para znienawidzonych nastolatków, którzy za karę trafili do szkolnego przedstawienia. Już nawet Troy i Gabriella z „High School Musical” byli bardziej przekonujący.

   Drugie „dlaczego?!” dotyczy drugiego planu. Dlaczego, ach dlaczego ten film składa się tylko z dwójki bohaterów? Reszta przemyka po planie zdjęciowym, niczym wstydliwi przechodnie przed kamerą ustawioną na krakowskim rynku i nieśmiało wypowiadają kilka mało istotnych dla fabuły słów. Ja wiem, że w książce też ich zbytnio nie było, ale bez przesady – scenarzyści mogli dać ponieść się fantazji.

PO PIĄTE – A GDZIE ROZPADANIE SIĘ NA KAWAŁKI?

   Jeśli kiedykolwiek rozmawialiście ze mną o Grey’u, wiecie, że "najbardziej lubię" w nim przegryzanie wargi, wewnętrzną boginię i rozpadanie się na kawałki. O ile scenarzyści zaspokoili mój apetyt na zagryzanie wargi a nawet włożyli bohaterce w usta ołówek, o tyle poskąpili mi scen, których w książce było pełno a więc spektakularnych orgazmów Any. Jak żyć? Nadal nie wiem jak wewnętrzna bogini rozpada się na milion części!

   Ana i Grey całują się, bo muszą. Rozmawiają, bo muszą. Chociaż i tak nic z tych rozmów nie wychodzi.

   Nie mogę powiedzieć, że ten film niczego nie wniósł do mojego życia. Wniósł pustkę, poczucie beznadziejności i niemocy. Nie mogę doczekać się kolejnej części. A tymczasem idę mamlać ołówek.