Typy bohaterów książkowych - część druga mojej subiektywnej listy.

   Nadszedł długo przez was wyczekiwany moment; oto przedstawiam wam moją subiektywną listę typów męskich bohaterów książkowych. Muszę zaznaczyć, że stworzyć ją było o wiele trudniej niż listę pierwszą, bo – powiem szczerze – boję się, że ta lista nie dorówna poprzedniej do pięt.

   Mam mało w głowie, ale dużo w mięśniach – najmniej lubiany przeze mnie typ, który występuje głównie w erotykach. Tacy panowie są zazwyczaj zafascynowani fizjonomią swoich południowych rejonów i szczycą się tym, ile wycisną na siłowni. Co ciekawe, większość kobiet lubi czytać o takich panach, ale w realnym życiu omijają ich z daleka, uważając, że nie reprezentują oni sobą żadnego poziomu - chociażby poziomu morza. Może jest to spowodowane tym, że w książkach to autorki (czytaj: kobiety) wkładają im do ust kwestie a to sprawia, że wydają się nawet sensowni. I w porównaniu z mięśniami i wyrzeźbionymi pośladkami stają się pożądanym towarem.

   Tajemniczy i przystojny – i zazwyczaj małomówny. Taki typ bohatera nie powie „tak”, tylko mruknie „uhum” i to mruknięcie powoduje w czytelniczkach dreszcz pożądania, który czuć aż w najmniejszym palcu u stopy. Fascynujące jest to, że kiedy w realnym życiu nasz własny osobisty facet mruknie nam „uhum” zamiast odpowiedzieć całym zdaniem, to wpadamy w furię i rzucamy zastawą ślubną, którą w prezencie dała nam ukochana teściowa.

   Tajemniczy i przystojny bohater, mimo że mało mówi, dużo robi. Zazwyczaj ratuje świat przed kataklizmem bądź inwazją pszczół pochodzących z innej galaktyki a przy tym ciągle wygląda świetnie i opiekuje się swoją ukochaną, która jest drobna, nieszczęśliwa i potrzebuje męskiego ramienia, aby móc się w nim skryć. Niestety, prawie nigdy nie opiekuje się on kobietą z nadwagą i odrostami na głowie - nie wiadomo dlaczego. 

   Brzydki prawdziwy przyjaciel – zwykle pełni rolę drugoplanową i mało kiedy jest zauważany. Takim bohaterem był Nevill z „Harry'ego Pottera” do momentu, aż aktor, który grał go w filmie dorósł i wyprzystojniał i każdy zaczął się nim zachwycać. I nagle mały, pulchny, poczciwy Nevill stał się typem „tajemniczym i przystojnym”.

   Strasburger w innej postaci – czyli taki typ bohatera, który na prawo i lewo sypie sucharami. I zwykle robi to w całkowicie niestosownych momentach, jak na przykład w czasie pogrzebu głowy państwa lub  podczas informowania rodziny o śmierci ich jedynego syna. I może za pierwszym razem jest to nawet ironicznie i makabrycznie zabawne, ale jeśli powtarza się to co chwile, to zaczyna się czuć niesmak.

   Skarbnica mądrości – ten typ zasadniczo dzieli się na dwa trzy podtypy; jest skarbnica mądrości, która się z tym nie obnosi i jest taka, która zakłada wielkie okulary i farbuje włosy na siwo, co by wyglądać dostojniej i mieć większy autorytet. I zapuszcza brodę.

   O ile typ pierwszy lubię i kojarzy mi się z Dumbledorem, czyli z jedną z moich ulubionych książkowych postaci, o tyle typ drugi utożsamiam z Anianiaszem z „Mikołajka” i zwykle mam ochotę dać bohaterowi w nos. Niestety stoi między nami granica świata realnego i wymyślonego i tylko w nocy czasami przyśni mi się jak daję piękną fangę w nos Eksiowi z „Nigdy w życiu.” Tyle mojego.

   Zapijaczona skarbnica mądrości – trzeci podtyp, który zasługuje na oddzielną klasyfikację, ponieważ ten rodzaj „skarbnicy” nie wie zazwyczaj o swoim darze. W książkach jest to najczęściej jakiś pan żulik spod sklepu lub ktoś, którego główny bohater bądź bohaterka spotyka na przystanku autobusowym i który mimochodem powie coś, co wpłynie diametralnie na całe życie głównej postaci a tym samym na całą fabułę.

   Zapijaczona skarbnica mądrości tak wpłynęła na moją psychikę, że teraz widząc zmierzającego w moją stronę chwiejącego się pana, pachnącego winem marki wino, myślę sobie: „o, powie mi coś, co odmieni moje życie, co sprawi, że na moim niebie pojawi się tęcza a jednorożce będą wcinały koniczynę.”

    Niestety, zazwyczaj słyszę: „e, paniusia, masz dwa złote?” Nie tracę jednak nadziei.

   Słodka życiowa niedojda – on nic nie potrafi, on wszystkiego się boi, on w sumie to skoczyłby w ogień, gdyby tylko tak bardzo nie parzył... Tacy bohaterowie są zazwyczaj zestawiani z kobietami dominującymi, które uczą życiową niedojdę jak żyć i jak poradzić sobie z kupnem znaczka na poczcie.

   Ten typ książkowych bohaterów ma o tyle dobrze, że nigdy nie można mieć do niego o nic pretensji, bo wiadomo – nie potrafi, to nie ma co oczekiwać, że cokolwiek zrobi dobrze. Zdarza się czasami, że życiowa niedojda ewoluuje nagle w super-bohatera, bo ugryzie go pająk (ale to już bardziej w komiksach) albo miłość sprawi, że zmężnieje. Tak czy siak - nie przepadam za takimi postaciami.

   Styrany życiem alkoholik – takim typem jest chociażby Haymitch z „Igrzysk śmierci”. Nie ukrywam, że to mój ulubiony gatunek książkowych postaci, ponieważ zawsze pod maską zapijaczonego moczymordy tkwi delikatny i skrzywdzony mężczyzna, którym należy się zaopiekować. I nie, w realnym życiu panom spod sklepu mówię tylko kulturalne „dzień dobry” i spokojnie podążam nadal w swoją stronę i nie chcę odkrywać ich skrzywdzonej historii, jednak w książkach działa to na mnie jak pies na baby, bądź stopa króla Juliana na Morta.

    Przyszły mąż – to bardzo wyjątkowy typ bohatera książkowego, ponieważ każda czytelniczka i każdy czytelnik (bądźmy tolerancyjni) ma swój typ książkowego ideału. I to nie jest tak, że czytając nagle się stwierdza - „o, takiego faceta to ja bym chciała mieć.” To raczej sytuacja, gdzie jesteśmy zauroczone głównym bądź pobocznym bohaterem (nie do końca zdając sobie z tego sprawę) i gdzie podobają się nam wszystkie jego cechy i zachowania. I podświadomie na naszym twardym dysku  w mózgu zapisujemy sobie tą postać a później dochodzą tam kolejne postacie, które mają „to coś” i w końcu, gdy na swojej drodze spotkamy kandydata na realnego męża, to musi spełnić on kilka z cech, które miał nasz książkowy ideał.

   I tak z ciekawości – kto jest waszym książkowym ideałem? I czy ma takie cechy jak wasz realny partner? Piszcie! I nie krytykujcie za bardzo, bo będę płakać. Wasze zdrowie.