"Vip room" Jens Lapidus - nie taka piękna Szwecja.

Bohaterzy:

Emelie: to młoda prawniczka, która całe swoje życie poświęca karierze i pracy, wierząc naiwnie, że kiedyś zostanie kim więcej niż „młodszym prawnikiem” w jednej z najlepszych kancelarii w Szwecji. Pracuje po tysiąc godzin rocznie, zakopując się w coraz to i nowych dokumentach, papierach i wykresach dotyczących fuzji, zakładania firm i innych, tym podobnych.

Teddy: a właściwie Najdan Maksumic to główny bohater tej książki. Poznajemy go w momencie kiedy wychodzi z więzienia i chce zacząć nowe życie. Wbrew pozorom Teddy nie jest złym człowiekiem; znalazł się po prostu w złym miejscu o złym czasie, ale w ogóle tego nie kwestionował i w milczeniu przyjął karę, która, w jego mniemaniu, mu się należała. Po odsiadce Teddy ma zamiar zacząć prawe życie u boku ojca, siostry i siostrzeńca, ale niestety kryminalna przeszłość nie daje mu odejść...

Philip: uprowadzony przez nieznanych sprawców milioner, który cierpi w tej książce największe katusze; jest bity, odcinają mu palce i trzymają go skrępowanego w zamknięciu, bez jakiekolwiek nadziei, że kiedyś stamtąd wyjdzie.

   Ich ścieżki łączą się w momencie, gdy rodzina porwanego Philipa dzwoni do zaufanego adwokata z prośbą o pomoc. Nie chcą zawiadamiać policji, bo wiedzą, że wiąże się to z możliwością, że informacja ta przedostanie się do mediów a wtedy porywacze zazwyczaj podbijają cenę okupu, po czym tak czy siak zabijają porwaną osobę w zemście za powiadomienie policji. 

   Adwokat, który akuratnie jest szefem Emelie, zleca jej tą sprawę, nie bacząc na to, że dziewczyna zajmuje się prawem gospodarczym i finansowym a nie porwaniami. Do pomocy dziewczynie rekrutuje Teddy'ego, który mimo swojej niechęci do szemranych interesów, jest postawiony pod ścianą i musi podjąć się tego zadania.

   Dwójka obcych sobie ludzi, rodowita szwedka i syn imigranta, muszą stanąć ramię w ramię i pomimo wszystkich różnic, jakie ich dzielą, odnaleźć porywaczy jednego z bogatszych mieszkańców Szwecji.

   To, co najmocniej uderza w tej książce to rozłam między tym, co wiem o Szwecji z mediów, z Internetu a tym, co przekazał w powieści autor. Ten skandynawski kraj jawi się nam jako ostoja, gdzie powietrze zawsze jest czyste i rześkie, gdzie każdy zarabia wystarczająco dużo, by móc wybudować sobie piękny dom na klifie, gdzie jest zimno, ale mimo to ludzie są wiecznie szczęśliwi. Cóż, chyba sprawdza się tu powiedzenie, że trawa na drugim brzegu jest zawsze bardziej zielona.

   Szwecja opisana przez jednego z jej mieszkańców wcale nie jest taka piękna i taka dobrotliwa, jak mogłoby się zdawać. Faktycznie, ludzie dużo zarabiają, ale spędzają w pracy większość swojego życia, poświęcając cały wolny czas, weekendy, życie rodzinne i wszystkie emocje, by tylko do czegoś dojść. Pracują po 16 godzin dziennie, żeby pokazać, że mogą, że wyróżniają się spośród innych absolwentów, którzy razem z nimi uczestniczą w wyścigu szczurów.

   Imigranci, czyli rodzina naszego głównego bohatera, nie mają tam zbyt łatwego życia; ciągle oceniani, bacznie obserwowani muszą na każdym kroku podkreślać swoje przywiązanie do nowej ojczyzny i muszą wyzbyć się wszystkiego, co wnieśli wraz ze swoją kulturą.

Pan autor. 

   I tak, Szwedzi są mili, ale pod tą garsonką przyjaźni i uprzejmości kryje się nieprzyjemna ironia; nawet kiedy chwalą pracownika za pięknie zrobiony projekt, to między słowami ostrzegają go, że jeśli teraz nie da z siebie więcej, to będzie postrzegany jako ktoś, kto osiadł na laurach. A taką osobę łatwo jest przecież zwolnić.

   Wracając do fabuły, bo o nią tu przecież chodzi – jest to thriller, który niczym bagno, bardzo powoli wciąga czytelnika. Powoli, ale skutecznie, bo tak jak ciężko jest wydostać się z bagna, tak ciężko jest oderwać się od tej książki, kiedy już się w nią wsiąknie. Powolna, ale absolutnie nie nudna akcja, która oplata z każdej strony, tworząc zakończenie, które zaskakuje.

   I jest to także portret Szwecji, nie takiej wspaniałej jak wydaje się ona z perspektywy naszego kraju. Może to właśnie dowód na to, że swoje brudy widzi się najbardziej a obce już niekoniecznie.

   A i autor jest bardzo przystojny, więc jeśli nie zainteresowała was fabuła i zaskakujący obraz tego skandynawskiego kraju, to może przeczytacie „Vip room” dla Jensa Lapidusa. 

   Polecam serdecznie a za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu