"Proces diabła" Adrian Bednarek - mroczna strona literatury

   Dzisiaj recenzja nietypowa i nieplanowana. Nietypowa, bo nie skończyłam czytać jeszcze tej książki a mimo to muszę się z wami podzielić jej treścią. Nieplanowana, bo miałam ją zacząć czytać dopiero za tydzień, dwa a dzięki twórcom dziwacznej gry, w którą grał wczoraj mój mężczyzna (a granie to polegało na klikaniu w ikonki, by zdobyć coś super-ważnego dla swojej postaci – nie zrozumiem facetów), zasiadłam do niej niedzielnego wieczora.

„Proces diabła” to książka Adriana Bednarka, polskiego pisarza, który może pretendować do miana najlepszego młodego pisarza znad Wisły. Ba, z całej Europy!

 

   Kuba Sobański jest młodym krakowskim prawnikiem, odnoszącym coraz większe sukcesy. Ma przestronne mieszkanie, szybki samochód, dużo pieniędzy i w całości oddaje się karierze. W sumie Kuba już tak ma, że jak czymś się zajmuje, to robi to całym sobą – kiedy przed laty zabijał młode studentki, to też oddawał się temu bez reszty.

   Pewnego dnia postanowił porzucić postać nazwaną przez media Rzeźnikiem Niewiniątek i poświęcić się zawodowi, który przyniesie mu prestiż i pieniądze. Żeby definitywnie skończyć z dawnym życiem i nie czuć pokusy powrotu, wrobił swojego kolegę we wszystkie morderstwa. Bez skrupułów, bez wyrzutów sumienia. Nie poczuł ich nawet na wieść o tym, iż niewinny oskarżony został zamordowany w więzieniu. Ba! Kuba czuł się dumny, że zapewnił mu nieśmiertelność, rozgłos – że mówią o nim na zajęciach z psychologii, że będą go wspominać przyszłe pokolenia. Oddał mu swoje dzieło i czuł, że zrobił dobry uczynek.

   Podczas gdy nieprawdziwy Rzeźnik Niewiniątek gnije w grobie od trzech lat, prawdziwy sprawca wygrywa w sądzie sprawę za sprawą. Jest ambitny, nie zawsze uczciwy i wie jak grać nieczysto. Swoje demony trzyma na uwięzi, ale są momenty kiedy smycz niebezpiecznie się napina a Kuba chce znowu poczuć tą dziką satysfakcję z odebrania komuś życia.

  Tymczasem po Krakowie krąży kolejny diabeł w ludzkiej skórze – nazywany Rozpruwaczem z Krakowa – wzorujący się na historycznym mordercy, Kubie Rozpruwaczu. Atakuje prostytutki, po czym wycina ich narządy płciowe i zabiera je jako trofeum. Młody, anonimowy policjant zatrzymuje w ciemnej uliczce podejrzanego, ubranego w maskę, mającego przy sobie miecz samurajski, szykującego się do zaatakowania kobiety. Zatrzymanym jest sławny lekarz, który wypiera się zarzutów i życzy sobie, aby jego adwokatem został nie kto inny jak Sobański.

   Czy diabeł może uratować diabła?

   Dodatkowo, córka oskarżonego przypomina byłemu Rzeźnikowi Niewiniątek osobę, której śmierć najbardziej go zabolała. Jej postać go nęci, prowokuje do kolejnej zbrodni, budzi demony, które, zdawać by się mogło, zasnęły już dawno temu...

   „Proces diabła” to niezwykła książka. Nie mam pojęcia jak się zakończy, czy Sobański powróci do podwójnego życia i czy będzie znowu prawą ręką śmierci? Czy krakowskie uliczki ponownie spłyną krwią niewinnych? Czy oskarżony Remiszewki okaże się winny? A może panowie zawrą umowę i po raz kolejny ktoś postronny odpowie za nie swoje winy?

   Jestem diabelnie ciekawa jak potoczą się dalsze losy; byłam też świadoma, że gdybym pisała tą recenzję po przeczytaniu całej powieści, jakiś sposobem dałabym do zrozumienia jak to wszystko się skończyło a tego chciałam uniknąć za wszelką cenę. Nie chcę psuć wam całej przyjemności wsiąknięcia w tą powieść, zatracenia się w każdym słowie. I obiecuję, że taka niekompetencja z mojej strony już się nie powtórzy! Chyba, że okoliczności mnie do tego zmuszą, jak teraz. 

"Wszystkie oddały życie za mój spokój. Ich przeznaczeniem było umrzeć, aby zapewnić mi stabilizację." 

   Styl Bednarka jest rewelacyjny; pomieszanie Kinga z Mastertonem i odrobiną Millera, autora książki „Norweskie noce”. Ta powieść jest niepokojąca, dynamiczna i – co najlepiej według mnie charakteryzuje „Proces diabła” - lepka. Lepka od zła, od ludzkich słabości, od ciemności i od nieczystych myśli. Postać Sobańskiego powoduje, że można zacząć dostrzegać w współpracownikach i znajomych iskierki diabolicznego zła, prosto z otchłani samego piekła. Nigdy nie wiadomo, co nasz sąsiad robi, gdy wychodzi wieczorami z domu; być może krąży po uliczkach w celu zaspokojenia najbardziej podstawowych żądz, albo przybiera nową twarz i tworzy niezbyt chlubną historię.

   To niebezpieczna książka dla tych, którzy szukają usprawiedliwienia dla swojej złej strony. Postacie dwóch krakowskich morderców, mogą wpłynąć diabolicznie na umysły, które od choroby dzieli cienka bariera. I w tym, że autor tak potrafi grać na ludzkich emocjach, widać cały jego kunszt. Gdybym miała wskazać książkę napisaną przez podszepty samego Lucyfera, bez wahania wskazałabym na tą.

   Niezapomniana pozycja. Wciągająca. Uzależniająca. Zła. Mam nadzieję, że Adrian Bednarek ulegnie swoim demonom i napisze kolejną powieść.  

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu 

PS - Raz jeszcze się narzucam i przypominam, że startuję w konkursie na Literacki Blog Roku. Jeśli się zastanowiliście lub/i macie dość mojego jojczenia to zagłosujcie!  Baner znajduje się na prawym pasku bocznym u samej góry.