"Gra tajemnic" - kontrowersyjny film nominowany do Oscara.

Na początek, żeby uniknąć sporów i piorunów, zaznaczę:

Polacy złamali szyfr Enigmy w okolicach sylwestra 1932 roku. Później Niemcy udoskonalili ją a kiedy w 1939 roku rozpoczęli wojnę Polacy nie mieli funduszy, aby prowadzić dalsze prace nad nią i dlatego przekazali całą swoją wiedzę Anglikom i Francuzom, którzy rozpoczęli swoje prace nad rozszyfrowaniem niemieckich wiadomości dotyczących ich dalszych posunięć wojennych. W angielskim zespole znalazł się kontrowersyjny Alan Turing, któremu udało się rozszyfrować kod Enigmy.

A teraz film.

Nie znam się na prawidłowym ustawieniu świateł na planie filmowym, nie zwracam uwagi na to, czy obok pierwszoplanowego bohatera gra nieznany dotąd nikomu statysta, guzik mnie obchodzi wykadrowanie obrazu. Dla mnie w filmie liczą się emocje, czy to wzruszenia, czy śmiechu, zaintrygowanie, ciekawość, nieprzeciętność. Dlatego też jeśli oczekujecie recenzji pełnej mądrych filmowych zwrotów, argumentów o wyższość gry Benedicta nad Keirą czy czegokolwiek tym podobnego, to skierujcie się raczej na profesjonalne strony :)

Alan Turing jest samotnikiem, kontrowersyjnym i niezwykle inteligentnym. Zostaje zwerbowany do grupy kryptologów, by razem z nimi odkryć działanie Enigmy. Jako, że jest człowiekiem butnym i bardzo pewnym siebie, nie zdobywa sympatii współpracowników i przełożonych. Gdy prosi szefa o 100 tysięcy funtów na wybudowanie maszyny, która jego zdaniem rozgryzłaby Enigmę, zostaje odprawiony z kwitkiem, słysząc na pożegnanie, że jeśli chce, to może poskarżyć się samemu Churchillowi.

Turing nie rozumiejąc sarkazmu, albo po prostu go ignorując, faktycznie pisze do premiera Anglii i dostaje potrzebne mu pieniądze a ponadto zostaje szefem swoich współpracowników.

"- Mama mówi, że jestem dziwny.

- Czasami to właśnie takie osoby osiągają coś, o czym inni mogą tylko marzyć."

Zatrudnia też młodą kobietę, Joan, graną przez Keirę Knightley, która z czasem staje się jego przyjaciółką i uczy go, jak zdobywać sympatię kolegów, co Alan czyni na swój własny uroczy sposób. Poważnym tonem opowiada im całkowicie nieśmieszne dowcipy i przynosi jabłka, bo usłyszał od Joan, że powinien czasami wręczyć im jakiś prezent. 

  "Kiedy ludzie ze sobą rozmawiają, nigdy nie mówią o co im chodzi. Mówią coś innego i oczekują, że będziesz wiedział, co mają na myśli."

Pomiędzy wydarzeniami lat wojennych, ukazane są przeszłe i dalsze przełomowe zdarzenia z życia Turinga, który był homoseksualistą i musiał zmierzyć się z nieżyczliwą takim ludziom polityką Anglii. Skazany na chemiczną kastrację, cierpiał w samotności, za jedynego towarzysza mając stworzonego przez siebie Christopher'a, prototyp pierwszego komputera. 

"Świat jest nieskończenie lepszym miejscem właśnie dlatego, że jesteś inny."

Jest to film o trudnych wyborach, o poświeceniu tysiąca, by uratować miliony, o przyjaźni w czasach, gdzie nie można ufać nikomu i o poświęceniu, by ratować tych, na którym zależy najbardziej, nawet kosztem własnej samotności. I według mnie jest to piękny film o wspaniałym człowieku, nierozumianym przez środowisko, zbyt abstrakcyjnym i indywidualnym, by prowadzić normalne życie.Wspaniała gra Cumberbatch'a, którego widziałam na ekranie po raz pierwszy a który wspaniale wczuł się w tą rolę i oddał ją tak realistycznie, że nie raz miałam ochotę wejść w ekran i przytulić tego zagubionego, żyjącego trochę poza rzeczywistością, mężczyznę. 

Czy moim zdaniem film zasługuje na Oscara? Z pewnością zasługuje na to Cumberbatch i muzyka, która doskonale wpasowała się do klimatu tego filmu, stworzona przez Alexandre Desplat.

Jeśli nie oglądaliście to polecam.