Czy jedzenie może być sensem życia?

   Na tym świecie istnieje podział na dwie grupy ludzi; na tych, którzy jedzą po to, aby żyć i tych, którzy żyją po to, aby jeść. Ja zdecydowanie należę do pierwszej z tych grup. Wprawdzie lubię zjeść coś smakowitego, ostatnio nawet stwierdziłam, że moje podniebienie dorosło i zaczęłam doceniać smak suszonych pomidorów, kaparów i rukoli, ale nadal spokojnie mogę żywić się frytkami i duszoną cebulą z kiełbaską (moje ukochane danie z dzieciństwa!).

   Z przyjemnością oglądam Kuchenne Rewolucje i inne programy kulinarne, ale nie mam potrzeby gotować wymyślnych potraw i nie eksperymentuję z nieznanymi mi produktami. Cielęciny nie umiałabym przyrządzić pod groźbą śmierci, wolę trzymać się bezpiecznego schabu czy filetu z kurczaka; to przynajmniej zawsze wyjdzie i da się zjeść. A jak widzę ser pleśniowy to odwracam się na pięcie, bo nie umiem przekonać się do jego ostrego smaku i niecodziennego widoku.

   Wiem jednak, że są ludzie, którzy na jedzeniu opierają całe swoje życie. Wstają po to, aby łechtać swoje podniebienie, punktem kulminacyjnym ich dnia jest obiad, który rozpływa się w ustach i który urzeka feerią smaków i zapachów. Szczególnie można zaobserwować to na Południu Europy. Tam ludzie się nie spieszą; delektują się życiem, powoli rozpływają się w katatonii jestestwa. Kalorie to ich przyjaciele, bo jedzą i jedzą a wcale nie tyją; popijają to wszystko winem, smakują jego smak na języku i sprawiają, że połączenie potrawy i trunku poprawia im każdy dzień.

   Taką osobą jest Nana, bohaterka książki Niebezpieczne związki kulinarne. Bohaterka nie-główna, ponieważ jej rola polega tam tylko na jedzeniu i uprawianiu innych życiowych przyjemności. Nana ma męża, o którym nie wiadomo zbyt wiele; po prostu jest i jest zazdrosny o swoją piękną i apetyczną żonę. I ma ku temu powody, bo Nana zdradza go z Damoklesem i Dimitrisiem; mało tego, panowie są swoimi sąsiadami i gdyby nie przypadek, wcale nie wiedzieliby, że wspólnie przyprawiają rogi pewnemu anonimowemu dla nich mężowi mieszkającemu gdzieś tam w Atenach.  

„Nieszczęśliwym czas prędko mija.”

   Ich związek z Naną jest specyficzny i wbrew pozorom nie opiera się na miłości fizycznej – Nana przychodzi do domu swojego kochanka, zalega na łóżku i … je. Raczy się specjałami, niejednokrotnie każe się karmić i leży, pojękując cichutko nad każdym kęsem dania. I każdy z panów stara się stworzyć coraz lepszą potrawę, wywołać w ukochanej coraz głośniejsze jęki.

   Sytuacja komplikuje się w momencie, gdy Damokles i Dimitris dowiadują się o sobie; męska zazdrość jest niebezpieczna i wybuchowa, nic więc dziwnego, że zamiast dać sobie spokój z Naną, obaj postanowili walczyć o nią ze zdwojoną siłą. Zaczęli przygotowywać jej takie potrawy jak kurczak z piżmianem, karczochy po konstantynopolitańsku czy jagnię pieczone z ziemniakami. Ja nawet nie wiem co to piżmiano, nie mam pojęcia jak smakuje karczoch a jagnięcia nawet nie chciałabym spróbować, bo to takie miłe i kochane zwierzątko jak dla mnie a nie potrawa na talerzu.

„Mąż ma zobowiązania, kochanek przywileje.”

   Perypetie tego niecodziennego trójkąta miłosnego są przesmaczne; książeczka sama w sobie jest chudziutka, dlatego połyka się ją w przeciągu dwóch, trzech godzin. Oczywiście podczas lektury człowiek robi się diablo głodny, więc nie polecam jej osobom będącym na rygorystycznej diecie. Osobiście dzięki postanowiłam pogłębić nieco swoje codzienne menu i pokuszę się o zrobienie filetów z makreli z rusztu. Będzie światowo, a co!

   Podsumowując, Niebezpieczne związki kulinarne to pozycja, którą przeczytać należy. Choćby po to, aby zrozumieć, jak dla niektórych ważne jest jedzenie, jak można zafiksować się na punkcie ugotowania idealnych ziemniaków, czy przyrządzeniu najpyszniejszych mięs. Może ta lektura nauczy was – tak jak mnie – że trzeba czasami spróbować czegoś nowego, poznać nowe smaki. I że jedzenie faktycznie jest afrodyzjakiem. Tylko trzeba się trochę postarać przy jego przyrządzaniu.

   A wy? Jakie najdziwniejsze potrawy jedliście? I czy uważacie, że jedzenie może być sensem życia? Piszcie!