Utkwiło mi w pamięci, czyli powoli żegnam rok 2016

   STYCZEŃ – początek roku oznaczał początek przygotowań ślubnych. Zamówiliśmy wtedy salę, fotografa, orkiestrę i załamaliśmy się, ile to wszystko kosztuje. Same zaliczki pochłonęły około trzech tysięcy, uwierzycie?! Również w styczniu razem z moją J. zapisałyśmy się do „nocnej pracy” – nie, nie chodziło o stanie pod latarnią, ale o liczenie towarów nocą w supermarketach. Zarwałyśmy w ten sposób trzy nocki, zarobiłyśmy z 250 złotych, które później wydałyśmy na mohito (no dobra, nie całość tylko pewną część) a wspomnienia z tych nocy pozostaną chyba na zawsze. Biedna J. ciągle była ochrzaniania, że za wolno liczy a ona jadła jabłko i odpoczywała. I nigdy, przenigdy się tak nie uśmiałam przy liczeniu skarpetek jak wtedy.

   LUTY – luty minął pod znakiem nauk przedmałżeńskich. Dowiedziałam się na nich, że mężczyzna jest po to, żeby zdobywać świat a kobieta ma na niego czekać w domu z obiadem. Cóż, jutro moje wielkie stracie z gołąbkami, więc zobaczymy, czy będę miała z czym czekać w domu na mojego zdobywcę.

   MARZEC – w marcu świętowałam 100 tysięcy wejść na bloga. Z tego wynika, że w ciągu dziewięciu miesięcy odwiedziliście mnie kolejne 50 tysięcy razy. Zaczynam się czuć jak Kim Kardashian polskiej blogosfery!

   KWIECIEŃ – szczerze się wam przyznam, że w kwietniu nie działo się chyba nic wartego uwagi, bo kompletnie nie pamiętam tego miesiąca w moim życiu…

   MAJ – w tym miesiącu oddałam moją najlepszą przyjaciółkę mężczyźnie jej życia. Znaczy się, ślub wzięła a ja miałam zaszczyt być jej świadkową, przez co czuję się lekko odpowiedzialna za to, żeby się im w związku udało. Za pół roku ona będzie świadkowała na moim ślubie i nie wyobrażam sobie na tym miejscu nikogo bardziej odpowiedniego.

W maju również byłam w Zakopanym i zdecydowanie jest to moje miejsce na Ziemi. Góry, rześkie powietrze, wspaniałe Krupówki i pyszne gorące oscypki. Chyba nic nie może temu dorównać.

   CZERWIEC – w dziewiątym dniu tego miesiąca zostałam panią magister. Moja praca o nie-wesołym temacie „Dzieciobójstwo w prawie polskim” komisji bardzo się spodobała albo tylko chcieli mi poprawić nastrój i mnie okłamali. Obrona przebiegła szybko, miło i przyjemnie, później wszystkie dziewczyny z roku wybrały się na wspólne piwo (niektóre pierwszy raz od rozpoczęcia studiów) i rozstałyśmy się pod koniec dnia – z niektórymi prawdopodobnie na zawsze. I chyba dobrze, bo jakoś nigdy nie byłam do nich przywiązana.

   LIPIEC – w lipcu zaczęłam być oficjalnie osobą bezrobotną i dorosłą. I przez pierwszy tydzień leniłam się niemiłosiernie, później miałam z tego powodu lekką depresję w wyniku czego obejrzałam wszystkie odcinki „Gry o tron”. Co znowu pogłębiło mój zły stan ducha. Teraz myślę nad otwarciem czegoś własnego i powoli działam w tym kierunku. Dlatego nie mam zbyt wiele czasu w życiu.

Lipiec minął również pod znakiem grilli z przyjaciółmi, spotkaniami z przyjaciółkami i narzekaniem, że do ślubu jeszcze tyyyyle czasu!

   SIERPIEŃ – jedyne co pamiętam z sierpnia to wycieczka do zoo i zakup sukni ślubnej. W zoo spotkałam przesłodką jednołapczastą surykatkę, którą nazwałam Małgosią. I prośba do Was- jeśli będziecie przypadkiem w zoo w Zamościu to zobaczcie jak się ten maluch czuje, bo ją pokochałam tak mocno, jak mocno można pokochać małe afrykańskie zwierzątko bez przedniej łapki.

Co do sukni – pisałam Wam już, że wybrałam model, o którym w życiu nie marzyłam. Naprawdę, to w ogóle nie jest mój styl! Ja na co dzień ubieram się całkiem inaczej a tutaj – nie wiem co to się stało, ale tylko w tym fasonie nie wyglądam jak biedny bezdomny koczujący pod kościołem. Jedna z Was (całusy Angela!) miała nawet zaszczyt mnie w niej oglądać i chyba nie jest źle, bo mnie nie skrytykowała ^^ A może chciała być po prostu miła?

   WRZESIEŃ – we wrześniu wpadłam na genialny pomysł z Ślubnym BookTourem i teraz mój niebieski notatnik wędruje gdzieś po świecie, zbierając w sobie Wasze rady jak być zoną idealną. Na chwilę obecną wpisało się do niego cztery + jedna nadprogramowa osoba, osiemnaście z Was ma jeszcze się tam wpisać a ja się już nie mogę doczekać, kiedy wróci on do moich rączek.

  PAŹDZIERNIK – w październiku zamówiliśmy zaproszenia, po wielkich i długich rozważaniach (sporach związkowych), które będzie odpowiednie i będzie pasowało do naszego ślubu. W końcu stanęło na tym, co zdecydował narzeczony i uświadomiło mi to, że jednak w naszym związku ostateczne decyzje będą należeć do niego. Asertywności u mnie totalny brak.

W tym miesiącu obejrzałam najlepszy film 2016 rok – „Wołyń”. Mimo że od jego premiery minęło już trochę czasu, nadal go przeżywam a fenomenalna muzyka mrozi mi krew w żyłach do dzisiaj.

  LISTOPAD – rozpoczęliśmy w tym miesiącu nauki przedślubne (tak, są i przedślubne i przedmałżeńskie), i niestety są one o wiele gorsze niż te wcześniejsze. Ostatnio na spotkaniu musieliśmy… tłumaczyć na własne słowa tekst przysięgi małżeńskiej, przy czym prowadzący i tak był ciągle niezadowolony z naszych odpowiedzi. Znaczy się, musimy chyba postrzegać to tak samo jak on. A może ja inaczej postrzegam miłość, wierność i uczciwość małżeńską?

Gdyby tego było mało, po naukach, które skończyły się ok. 19.30 nie mogliśmy wyjść z terenu kościoła, bo nikt chyba nie zauważył naszej obecności i zamknęli wszystkie bramy. Księża nie odpowiadali na domofony, kościelnego było brak. I w efekcie musiałam się przeciskać przez 10-centymetrową szczelinę w bramie.

   GRUDZIEŃ – smutny i śniegowy początek grudnia spędziłam na … koncercie Sławomira! Słyszeliście kiedyś o nim? Cudowny człowiek, wspaniały muzyk i ma w sobie taki urok, że nawet mój osobisty fan metalu zna na pamięć „Megierę”! Trochę niepokojące jest to, że nucąc ten utwór coraz częściej patrzy na mnie, ale cóż ^^ Póki mnie kocha, to jakoś to zniosę.

   I za kilka dni przyjdzie mi się pożegnać z 2016 rokiem. W końcu doczekam się roku 2017, który przyniesie w moim życiu wiele zmian, tych mniej i bardziej oczekiwanych. Mam nadzieję, że będzie to wspaniały czas, który będę na starość wspominać z rozrzewnieniem i dumą, że przypadło mi w udziale tak wspaniałe życie.