Prima Aprilis

Dzisiaj Primia Aprilis dlatego też przygotowałam dla was malutką zabawę, która nie będzie wymagać od was prawie żadnego zaangażowania a dzięki temu trochę lepiej mnie poznacie i będziecie mieli okazję się pośmiać. A przynajmniej taką mam nadzieję.

Przedstawię wam kilka faktów a zabawa będzie polegała na tym, że tylko jeden z nich będzie wymyślony. Możecie zgadywać który, następnym razem zdradzę wam prawidłową odpowiedź.

1. Kiedy byłam mała miałam pewne dziwne marzenie, które dotyczyło tego, żeby być … posiadaczką najdłuższych nóg na świecie. Chciałam na tym zarabiać wielkie pieniądze i – co najważniejsze – stać się gwiazdą artykułu w Fakcie. Ewentualnie chciałam być posiadaczką najdłuższych włosów, ale od małego byłam świadoma, że w tej konkurencji mam słabe szanse. A nogi miałam swego czasu długie. Niestety później zaczął rosnąć mi tułów.

2. W piątej klasie podstawówki byliśmy na wycieczce w górach i wszyscy robiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcia na jakiejś pięknej polanie gdzie stał słupek graniczny i radośnie przeskakiwaliśmy to na stronę polską, to na słowacką.

Jakiś czas później usłyszałam w wiadomościach, że złapano jakiegoś mężczyznę za nielegalne przekroczenie granicy. Kazałam tacie zniszczyć wszystkie zdjęcia z tej wycieczki i przez tydzień bałam się, że policja po mnie przyjdzie.

3. Mama mojej mamy mieszka we wsi i co logiczne, ma pole. Dużo pól, w zasadzie. I trzeba było oczywiście coś tam sadzić, później to zbierać – normalna kolej rzeczy, ale teraz nie o tym. Jedno z pól położone było w takim dziwnym miejscu, że pomiędzy nim a polem kolejnym znajdował się wielki rów, który – dla mnie pięcioletniej – miał głębokość kilkunastu metrów.

Pamiętam, że kiedyś tam wpadłam i złapałam się rękami za miedzę i nogi mi dyndały i bałam się jak nigdy. Rodzina oczywiście zaprzecza, że nigdy nic takiego nie miało miejsca i mi się to przyśniło, ale zawsze jak o tym opowiadam reagują nieco... nerwowo.

4. Razem z przyjaciółkami w czasach wczesno gimnazjalnych, byłyśmy nieco... mało ogarnięte, co prawdopodobnie było skutkiem tego, że nie czytywałyśmy „Bravo girl” i nie wiedziałyśmy zbyt wiele o świecie.

Pewnego letniego dnia zastanawiałyśmy się co oznacza być „pasztetem.” Niestety nie umiałyśmy wymyślić zadowalającej nas odpowiedzi i w efekcie zdecydowałyśmy się przeprowadzić... sondę uliczną. Niestety zakończyła się ona dość szybko, bo jedna z nas zaczepiła chłopaka z liceum i zapytała go: „ej, co to znaczy że jestem pasztetem?!” Jego szyderczy śmiech zniechęcił nas na resztę dnia.

Tak, dzisiaj już wiemy co to znaczy.

5. Jestem wredna i złośliwa od urodzenia, nic więc dziwnego, że jak ktoś porządnie zalezie mi za skórę to potrafię rewelacyjnie się odegrać. Kiedy miałam lat około sześciu moja ówczesna przyjaciółka obcięła włosy mojej ulubionej lalce Barbie. Łzy, ucieczka do domu, kolejny potok łez – po godzinie umartwiania się stwierdziłam, że nie dam sobie w kaszę dmuchać i muszę się odpowiednio odegrać.

Mieszkałam wtedy na wsi, u babci a babcia miała kozę. Jak wiadomo kozy robią kupy, które wyglądem przypominają draże. Pozbierałam więc kilka kupek, położyłam na ładnej chusteczce i zaniosłam „przyjaciółce”, żeby ją poczęstować.

Wiecie co? Zjadła ze smakiem.

6. W tegoroczny Wielki Poniedziałek wybraliśmy się z narzeczonym na piechotę do mojego domu (z powodu pogody a nie resztek alkoholu we krwi, oczywiście). Było tak ciepło i słonecznie, że po drodze postanowiliśmy wstąpić na CPN, żeby kupić sobie coś do picia. W kolejce przed nami stał dumny ojciec, który kupował cztery piwa, które następnie włożył do różowego plecaczka swojej pięcio- sześcioletniej córki, który to plecaczek dziewczynka miała oczywiście na plecach. Nie, nie pomógł jej go nieść a ręce miał wolne. W zamian kupił jej chipsy. Które też niosła dziewczynka, ale w rękach, bo do plecaczka się nie zmieściły.

Cóż, wiadomo już po co są dzieci.

Z tym miłym akcentem żegnam was i życzę wam miłego dnia!